IBB'ers op klimaatreis: over woest kolkende rivieren en klimmen op een gletsjer
Samen met mijn huisgenoten deed ik dit jaar mee aan de Eco Crazy 88, een wedstrijd waarin Utrechtse studentenhuizen streden om de titel van duurzaamste studentenhuis. Als ‘De Duurzame Doerakken’ moesten Teun, Liz, Ramon, Alidia, Jeroen en ondergetekende 88 opdrachten tot een goed einde zien te brengen om kans te maken op de hoofdprijs: een klimaatreis naar Noorwegen.
De wedstrijd bracht een hoop aandacht met zich mee. DUB schreef er over en er kwam zelfs een cameraploeg van Koffietijd langs om te kijken hoe wij ons afval scheidden en insecten aten. Na samen gedoucht te hebben om water te besparen en meer dan 40 veganistische maaltijden te hebben gegeten, wisten we de overwinning binnen te slepen. Op vakantie dus!
Wel bier maar geen plofkipburger
Tijdens een klimaatreis is vliegen natuurlijk uit den boze, en dus stapten we in de bus: 24 uur lang met de knieën tegen de stoel voor je zitten en vele douanecontroles. Van een Schengenzone leek geen sprake te zijn. Hoewel een Zweedse douanier in de vorm van een herdershond erg zijn best deed om ons te betrappen op drugsbezit wisten ze niks te vinden. We mochten verder richting Oslo.
Als klimaatambassadeurs dienden we ons tijdens de vakantie zo ecologisch verantwoord te gedragen. Plofkipburgers eten bij goedkope fastfoodketens was er dus niet bij deze reis. Gelukkig vonden we in Oslo Blitz, een café dat zich richt op anarchisten en krakers. Binnen rook het muf en het interieur leek bij het grofvuil te zijn weggehaald. Kortom, het was net als in ons eigen IBB-huis en we werkten met smaak de humus en geitenkaassandwiches naar binnen met een biologisch sapje.
Een biertje ging er natuurlijk ook wel in, maar een betaalbaar biertje vinden in Noorwegen is als zoeken naar een speld in een hooiberg. Met één avond in de kroeg konden we het geld dat we bespaard hadden doordat we de reis niet zelf hoefden te betalen alsnog kwijt zijn aan drank. En dan zouden we niet eens genoeg op hebben om dronken te worden. Gelukkig konden we welgeteld één pub in Oslo vinden waar het bier niet helemaal onbetaalbaar was. Zo konden we ons toch nog tegoed doen aan een alcoholische versnapering.
Gletsjers, fjorden en een zeekajaktocht
Maar we waren niet naar Noorwegen gekomen om aan de bar te hangen. Integendeel, we hadden een intensief programma voor de boeg. We verlieten het comfortabele Oslo voor Odda, een dorpje dat omgeven is door gletsjers en fjorden. Van hieruit ondernamen we een avontuurlijke wandeling naar Trolltunga, een rots die als een soort tong uit het gebergte steekt boven een meer. En er zou ook nog een zeekajaktocht volgen over ruwe golven.
Het grootste avontuur moest nog beginnen. Dat was de gletsjertocht. Na een rustige wandeling kwamen we uit aan de voet van de Folgefonnagletsjer. Daarvoor moest tot onze eigen verrassing eerst nog een woest kolkende rivier overgestoken worden. Een brug was er niet. Met niet meer dan een kabel en een touw werden we één voor één naar de overkant geloodst door de gids.
Op de een of andere manier overleefden we het allemaal en konden we de gletsjer gaan beklimmen. Vanaf nu ging onze tocht over ijs en sneeuw omhoog: dat betekende sneeuwspikes aan. We werden in een rijtje aan een touw vast gemaakt, zodat het gewicht van de rest kon voorkomen dat iemand in vrije val in een ijsspelonk zou storten.
Menselijke invloeden op de natuur
De gletsjer was waanzinnig mooi. Op veel plekken was de kleur van het ijs blauw. Om ons een extra mooi inkijkje te geven, leidde onze gids ons over smalle strookjes ijs tussen diepe gaten in. Voorzichtigheid was geboden bij elke stap, maar zo konden we goed de prachtige blauwe ijswanden zien in de spelonken en de ronde gaten die zich in het ijs vormden. Om ons heen hoorden we het dreigende geluid van afbrokkelend ijs. Aan de top van de gletsjer zagen we een grote sneeuwhoop vanuit het niets naar honderden meters naar beneden schuiven. Het is weer eens wat anders dan een Spaanse costa.
De gletsjer liet ook op een andere manier zien hoe de menselijke consumptie impact heeft op de natuur. Niet alleen was de gletsjer wit van de sneeuw en blauw van het ijs, maar op veel stukken ook zwart. De neergeslagen zwarte deeltjes bleken uitgestoten door de fabrieken in Odda. Dat vertelde onze gids althans, terwijl hij rustig een sjekkie draaide.
Kort douchen voor behoud van de gletsjer
Na de gletsjertocht kwam er weer een eind aan het avontuur. In Oslo stond de bus alweer te wachten. Een lange busreis na zo’n vakantie is verre van ideaal, maar het was het zeker waard. Eenmaal thuis proberen we zo goed mogelijk de draad van het duurzaam leven op te pakken. Wassen op 30 graden, het gasfornuis alvast uitdraaien nog voordat het eten helemaal gaar is en niet te lang onder de douche staan, zijn tips die we meekregen tijdens de wedstrijd en die we nog steeds zo goed mogelijk proberen toe te passen in het dagelijks leven. Dat lukt zeker niet altijd, maar we doen ons best. Het zou immers zonde zijn als die prachtige gletsjers verdwijnen.
