Adieu Dédé

Aan: dieudonnee@campuscolumnisten.uu.nl
Betreft: Adieu Dédé
Bijlage: Donné sur Ruïne

Ha Dédé,

In je laatste column als campuscolumnist voor DUB, die ik nog net voor de kerstvakantie las, nam je afscheid met woorden van Ingmar Heytze: het maakt geen ruk uit wat je schrijft, als het maar goed is. Je column ging over een onderwerp dat door hem (Ingmar ) werd aangedragen: Het poëtische beroep van vlinderopzichter. Wilde je laten zien dat het onderwerp er niet toe doet?

Dat verbaasde me omdat ik het idee heb dat de campuscolumnist een opdracht aangenomen heeft. Een opdracht om de universiteit een spiegel voorhouden. Als schaamlap uiteraard, omdat vrijwel alle oppositie ver te zoeken is. Hoewel ik het nog wel aardig vind, blijft het onzin, want in die spiegel, daar kijkt een ieder zelf maar in. De meeste mensen zien zichzelf te graag heb ik het idee, of het spiegelbeeld nu flatteert of niet. Als je maar gezien wordt!

Maar meteen rees bij mij de vraag wat je dan beoogde met je columns. Een keer schreef je dat het je vooral om de inhoud gaat en niet om de vorm. Ik kan geen linkje maken, want ik ben hier gelukkig verstoken van internet, maar ik herinner me dat het ging over de moeilijke namen van opleidingen. Dat vond ik mooi in zijn eenvoud. De vertrutting van onze universiteit zichtbaar gemaakt door sexy gekozen namen van opleidingen. Daar moet wel een flinke afdeling communicatie achter zitten!

Maar toen je schreef over de vertraging die je trein opliep omdat iemand er een koperkleurige vlek op had gemaakt door er voor te springen, zag ik dan toch weer meer vorm dan inhoud. Want dat de hopeloze daad meer indruk op je maakte dan een hinderlijke vertraging, kwam bij mij niet echt over. Heb je die vlek echt gezien Dédé, of bedacht je ‘m gedurende een drie uur durende vertraging in de trein? Zaten er toen nog stukjes vlees op de stootblokken, aan de wielen of onder de ruitenwissers? Hadden je medepassagiers zin om een stuk mee naar huis te nemen, voor op de barbecue? Dat idee krijg ik altijd als ik mensen gefascineerd naar ongelukken toe zie lopen. Zo’n hongerige blik. Zijn het niet de ranzige details die inhoud aan de vorm geven. Ik was na het lezen ook nog zo dom om tevergeefs op internet te zoeken of er omstreeks die tijd in Ermelo ook echt iemand voor de trein gesprongen was. Fout natuurlijk! Een column hoeft helemaal niet over de werkelijkheid te gaan.

Toen ik hoorde dat je je column in het vervolg voor de Telegraaf gaat schrijven dacht ik ja, dat is misschien beter. Qua stijl zal de krant er in ieder geval op vooruitgaan. Qua inkomsten neem ik aan dat jij er op vooruit zal gaan, prima. En DUB? Wat dat betreft ben ik net zo nieuwsgierig als jij naar de nieuwe Campuscolumnist. Je columns zal ik niet meer lezen, ik heb een hekel aan kranten. Ze zijn lelijk.

A dieu Dédé

Baaierd

Advertentie