Een verdwaalde docent bij de EO

Aan: Tijn@dubreageerders.uu.nl
Betreft: Een verdwaalde docent bij de EO
Bijlage: Artefact

Ha Tijn,
Het is lang geleden dat ik me zo beroerd voelde als de afgelopen twee weken. Wat een valse griep is dit. Voor het eerst in vijf jaar was ik niet in staat een column voor DUB te schrijven. Het zat er gewoon niet in. Meestal weet ik er nog wel wat uit te persen ondanks een ziek hoofd. Maar wat doe je als je te brak bent om rond te lopen, te schele hoofdpijn hebt om te lezen, te lusteloos bent om wat lekkers klaar te maken?

Juist! Dan probeer je de radio. De laatste boei in zware tijden. Daar was ik na een paar dagen dus ook van genezen (haha genezen!). Je krijgt langzaam maar zeker het idee dat je aan het hallucineren bent omdat je steeds precies weet wat er gaat komen. Alles keert na een uur weer terug in bijna, of geheel dezelfde vorm. Hoe deprimerend.

Ik krijg de neiging krijg om het ding van het nachtkastje te rossen. Maar dat zou zonde zijn, want het is ook de wekker, bedenk ik me net op tijd. Ik zet ‘m daarom maar uit.

Televisie dan? Met stekende ogen probeer ik wat in de rebound op mijn telefoon. Tablet ligt op het werk …. Rebound, want real-time televisie is sowieso niet te hachelen vanwege de permanente reclameonderbrekingen. Ze duren langer dan het programma zelf, en zijn niet naar vorm of inhoud te onderscheiden van het programma zelf. Maar meestal is de reclame toch beter.

Buiten Tegenlicht, 2 Doc en het Uur van de Wolf heb je het dan ook al gauw gehad in de wereld van de Hilversumse programmabonzen en coördinatoren. Waarschijnlijk een getrouwe afspiegeling van het dagelijkse leven in het Gooi en Amsterdam Zuid. De decadente inteelt is druk bezig met zichzelf. Rijkdom, coke, hoeren, drank , celebrities, criminaliteit, exen, concubines, kleding, hun lijf, enz, enz. De Mollen en hun Gooise families bepalen de standaard en ons wereldbeeld. Hun onderpresterende, over het paard getilde, verwende, talentloze ADHD-autistenkroost krijgt een programma, wordt geïnterviewd, of neemt elkaar interviews af. Het krijgt een rolletje, gaat op exotische vakanties of mag inhoudsloos plaatjes draaien.

Ik herken er niks in, vind het niet leuk of interessant, en kan geen verbinding met mijn leven of waarheid vinden. Het totale gebrek aan inhoud is angstaanjagend. Kortom ik raak nog meer de weg kwijt dan anders ... . Hoe ziek kan je zijn? En: ben je depressief nog zieker?

In arren moede beland ik bij de EO met de uitzending Rot op met je religie . Het blijkt interessant en simpel genoeg om bingend te bekijken hoe onze Utrechtse academicus Floris van den Berg, keer op keer, gelijkhebberig en kinderlijk emotioneel uit de bocht vliegt. Arme Filosoof! Argumenteren met gelovigen over de waarheid is een gebed zonder einde. Hoewel ik hem emotioneel graag gelijk wil geven, rammelt zijn logica en begrippenkader. Als ethicus streef ik naar een betere wereld, zegt onze hoogleraar. Verlicht ziek, kan dat Tijn?

Baaierd.