Leef of het je laatste dag is, leer om eeuwig te leven

Een meditatief moment bij het nieuwe beeld van Ghandi op het binnenplein van de UB leverde campuscolumnist Niels Peuchen een aantal prikkelende gedachten op over leven en dood.

Ik ben nog nooit bij restaurant Gandhi aan de Oudegracht geweest - misschien is het eten er wel ontzettend smerig. Toch belde ik Gandhi direct toen ik las dat de Universiteitsbibliotheek in de binnenstad voortaan over een beeld van vredesactivist Mahatma Gandhi beschikt. Ik was vooral benieuwd of de eigenaar van de tent wist dat op pakweg 500 meter afstand zijn held stond. Het antwoord verbaasde me: dat wist hij niet. Nadat ik hem had uitgelegd waar hij Gandhi kon vinden, bedacht ik me dat ik het beeld zelf ook nog niet had gezien.

Daarom bezocht ik die avond de UB. Ik liep een rondje om het beeld en zag op een plaquette dat Gandhi dingen zei die prima zouden passen op een tekstbord van de Xenos. Toch maakte de uitspraak, Live as if you were to die tomorrow. Learn as if you were to live forever, indruk op me. Ik nam in kleermakerszit plaats voor het beeld en dacht na.

Ik dacht aan de studenten die het eerste deel van de uitspraak letterlijk namen en zonder oog voor de consequenties een eerstejaars een hersenoedeem bezorgden, waarmee ze onbedoeld Youp van ’t Hek inspiratie gaven voor een geweldige column.

Ik dacht aan de Nederlandse scheikundige die het tweede deel van de uitspraak letterlijk nam en daardoor een Nobelprijs won, wat bij mij een gek, nationalistisch gevoel losmaakte.

Ik dacht ook aan het meisje dat het eerste deel van de uitspraak letterlijk nam toen ze mijn column over fouten maken las, waarna ze mij uitnodigde om samen een ijsje te eten. Ik vroeg me af of onze date nu een van die fouten was.

Ik dacht ten slotte aan de mensen die het tweede deel van de uitspraak letterlijk namen en vanuit die drang naar kennis massaal contact opnamen met mijn fictieve CampusUniversiteit. Blijkbaar was mijn satire te mild.

Toen ik weer opstond, besloot ik Gandhi’s uitspraak zelf letterlijk te nemen. Ik belde restaurant Gandhi nog een keer en maakte een reservering. Als het me een voedselvergiftiging met dodelijke afloop zou opleveren, so be it. Daarna schreef ik in me voor vier talencursussen, waaronder Hindi, waarmee ik ongetwijfeld een eeuwigheid bezig zou zijn. Ik hoopte maar dat ik Gandhi goed begreep.

Advertentie