De afgestompte scriptieschrijver
Het is triest gesteld met de sociale student. Ik zeg niet dat vroeger alles beter was – toen hadden we immers nog geen Twitter, Hyves of Chatroulette waarmee we onze communicatieve vaardigheden tot op het ‘kwetter´-niveau konden ontwikkelen – ik doel op het sociale isolement waarin een aanzienlijk deel van de studentenlaag zich momenteel bevindt. De scriptieschrijvers.
Dinsdagochtend, half negen. Ik zit in de bibliotheek, maar ben nog niet strijdvaardig. Mijn vinger stuurt me vanaf het touchpad van de NOS-site via Facebook door naar de achterklappagina van NU.nl. Ik wil helemaal niet weten dat Ome Willem een amoureuze bijrol krijgt in GTST. Of dat de honden van John Travolta op verschrikkelijke wijze om het leven zijn gekomen. Mijn infobesitas denkt er echter anders over en stuurt me rustig door naar belangrijke feiten over orale vleermuisseks. Een uurtje geleden zag ik het nog zo zonnig tegemoet: ik isoleer me in de bieb, dan moet die scriptieproductiviteit wel toenemen. Helaas.
Vooral thesiskluizenaars zijn zeer vatbaar voor de concentratiestoornissen die gevoed worden door draadloze netwerken met namen als ‘Eduroam’ en ‘Solis-air’. Het studieontwijkende gedrag (in de volksmond reeds bekend in werkwoordsvorm – ik sog, jij sogt, wij soggen) is echter slechts een beginfase van de sociale labiliteit der scriptanten. Ernstiger is het stadium dat er op volgt: de geestelijke apathie.
De gemiddelde scriptieschrijver zakt in een tijdsbestek van drie tot zes maanden weg in een sociaal isolement. Vaak verkiest hij de bibliotheek als zijn habitat, de rij apatentafels (een term die ik ontleen aan biebgenote L.B.: “Daar verdwijnt langzaam het licht uit de ogen van die apaten, die verdoofd doortikken van ´s ochtends vroeg tot ’s avonds laat. Dan worden ze door de omroepstem uit hun trance gewekt, wanneer de bieb gaat sluiten.”) aan de raamzijde als zijn niche. De verdovende werking die het langdurig staren naar het beeldscherm heeft, wil niet zeggen dat de scriptant compleet wegebt. Natuurlijk – psychisch is hij niets meer, maar fysiek leeft hij op.
Neem de jongen die voor me zit. Om het halfuur voert hij zijn energieritueel uit: hij schroeft zijn thermoskan open, klapt de A5-standaard met het eet- en drinkverbodlogo met beeldzijde naar beneden en klokt de dampende inhoud naar binnen. Het keeltje warm, nu de spieren nog. Zijn rechteroor buigt hij naar zijn schouder, om de constante spanning in de nek los te maken. Dan de andere kant. De vingers worden geknakt. Plots werpt hij zijn hoofd naar achteren, staart een kleine 2-3 tellen naar het witgepleisterde plafond en stort zich dan vol overgave in een nieuwe tiksessie. Je ziet hem vandaag in topvorm – zijn deadline nadert. De adrenaline giert door zijn lijf. Het kan geen toeval zijn dat het woordpaar (DE ADrenaLINE) zelfs op letterniveau inherent verbonden is aan de studieroes.
Laat deze afgestompte apaat een schrikbeeld zijn voor iedere student. Ben je bezig aan je scriptie? Heb je, eerder in dit artikel, onbewust doorgeklikt naar de zinloze webartikelen? Wees dan gewaarschuwd. Je bevindt je in het proces der psychische afstomping. Het wordt hoog tijd dat iemand een thesis wijdt aan de geestelijke verdoving der scriptanten om de volgende lichting afstuderenden hiervoor te behoeden. Wie meldt zich?!