De vrouw in de sollicitatiecommissie van de nieuwe rector

Gisteren was een dag vol commotie omtrent de bekendgemaakte samenstelling van de sollicitatiecommissie voor de nieuwe Rector Magnificus van de Universiteit Utrecht. Op Facebook, Twitter en Intranet werden verschillende uitingen gedaan over het feit dat de zevenkoppige commissie uit zes blanke mannen en slechts één vrouwelijk studentlid zou bestaan. Ik ben het eens met het feit dat dit een scheve verdeling is op het gebied van gender en etniciteit en ben blij dat de Raad van Toezicht de commissiesamenstelling wil herzien. Wat mij echter nog steeds dwars zit, is dat mijn deelname als studentlid in de meeste uitingen niet als een serieuze deelname wordt gezien.

Bij vrijwel elke uiting die openbaar is gepubliceerd, moest genoemd worden dat het enige vrouwelijke commissielid een studentlid was, om mijn schijnbaar lage status binnen de universiteit te benadrukken. Alsof ik geen volwaardig lid ben van de commissie, omdat ik “slechts een studentlid” ben. Soms werd er zelfs naar de commissie verwezen als een “all male panel”, waarbij ik dus überhaupt niet werd meegenomen.

Ik snap dat de universitaire gemeenschap graag een vrouw met meer ervaring in de commissie had willen zien, maar dat betekent niet dat de vrouw die er wel in zit niet meetelt. Het feit dat een studentlid plaatsneemt in de sollicitatiecommissie wordt gezien als van grote waarde door de studentenpopulatie van de UU. Vooral bij het kiezen van de rector is het studentenperspectief van groot belang. Dat op deze neerbuigende manier verwezen wordt naar de studentenmedezeggenschap waardeer ik op geen enkele manier.

Een groot deel van de universitaire gemeenschap bestaat uit 30.000 studenten, dus moeten hun belangen meegenomen worden in universitaire ontwikkelingen. Om deze belangen te vertegenwoordigen bij de benoeming van het nieuwe collegelid, neem ik plaats in de sollicitatiecommissie. Ik ben dan misschien wel een student, maar nog steeds een vrouw met een stem.

Tags: Diversiteit

Advertentie