Internationalisering, hoezo?

Universiteiten proberen uit alle macht buitenlandse studenten binnen te hengelen. Ze vergeten daarbij hun eigen studenten een internationale ervaring te bieden. Volgens Trude Maas zou de UU het voortouw moeten nemen.

Grappenderwijs heb ik wel eens gezegd dat je in Nederland cum laude kunt afstuderen op de globalisering, zonder dat je ooit buiten de grenzen bent geweest. Voor een land dat prat pleegt te gaan op zijn export en handelsgeest, best wel wonderlijk.

Dat is natuurlijk aanleiding tot onderzoek. Dat doet de NUFFIC, als beheerder van de beurzenprogramma’s, onder andere van de EU. Daaruit blijkt dan dat de instellingen voor hoger onderwijs drukker zijn met het ronselen van buitenlandse studenten, dan met het verrijken van hun opleidingen door hun Nederlandse studenten te stimuleren eens een frisse neus elders te halen.

Mijn conclusie is dat er kennelijk nog veel docenten zijn die die ervaring zelf niet hebben, dus er ook niet opkomen. In mijn tijd werd het je zelfs afgeraden, als tijdverlies. Dat je het elders geleerde zou kunnen honoreren met vrijstellingen of iets dergelijks, was toen nog geen onderwerp van gesprek. Je moest dus vooral eigenwijs zijn om die ervaring op te doen. Waar ik dus nooit spijt van heb gehad overigens.

Tegenwoordig is een aantal zaken wel wat beter geregeld. Er is nu ook een vereniging van Nederlandse studenten in het buitenland www.newstudent.nl , die zelf regelmatig onderzoek doet naar verbetermogelijkheden. Opnieuw blijkt nu dat de afdeling internationalisering van de instellingen weinig te bieden heeft voor de uitgaande student. Lijkt me een klusje waar eigenlijk de NVAO eens de vinger op zou moeten leggen. Het gaat hier toch om kwaliteit?

De financieringsmogelijkheden zijn bovendien klein. De Huygensbeurzen zijn geruisloos afgeschaft door de huidige staatssecretaris. Zelf kennelijk nooit zo’n beurs voor toppers genoten.

Dat zijn de grote hindernissen.

Als je die dan eigenwijs weet te nemen, loop je alsnog tegen andere vervelende zaken aan. Verzekeringen, sofinummers en nog zo wat. Vooral promovendi hebben daar last van. Het goede nieuws is dat die eigenwijze types die toch zijn gegaan, bij terugkomst wel initiatiefrijk en eigenwijs zullen zijn gebleven. En dus de zaak hier zeker aanhangig zullen maken.

Maar wat zou het ook mooi zijn als onze Utrechtse Alma Mater het voortouw neemt, en de broodnodige internationalisering goed gaat organiseren. Vast weer een mooi puntje voor de volgende ranking immers.

Advertentie