Messi, what else?

Een dinsdagavond in april. Champions League voetbal en de vraag wat FC Barcelona zo bijzonder maakt? En dan vooral de jonge (22) Argentijn Lionel Messi. Messi, die na afloop van de wedstrijd met de bal in zijn hand, zíjn bal, naar de kleedkamer loopt, jongensachtige lach op het gezicht. Eigenlijk is het antwoord verrassend simpel.

Wie Messi ziet spelen, en vooral ziet juichen na een van zijn vier goals deze avond, ziet het kind in hem, het jongetje dat geniet, telkens weer. Onbekommerd, onbezorgd, en met het intense plezier alsof hij terugdenkt aan de tijd toen hij voor het eerst de bal tussen twee imaginaire doelpalen schoot. Messi schildert met zijn voeten een Mondriaan, componeert een Mahler, schrijft een Hemingway. Kunst, in al zijn eenvoud, en daarom zo, in al zijn schoonheid.

Maar wat minstens zo belangrijk is, is het team waarin hij speelt en de trainer, Guardiola die hem zo laat spelen. Een omgeving, die voetbal mede tot kunst verheft, die ontroert zoals ik deze avond ontroerd ben. Messi en Guardiola vormen een ideale combinatie. Guardiola vervolmaakt het voetbal dat hij meegekregen heeft van zijn leermeester Cruijff en Messi is het laatste stukje van de puzzel, precies op zijn plek. De Braziliaanse voetballer Romario en de achterhoeker Hiddink waren eerder zo’n ideaal duo. Romario was ook een jongetje, dat uiteindelijk gewoon lekker wilde voetballen en Hiddink stond hem dat toe binnen het team en het spel dat hij voor ogen had. Als Romario zin had maakte hij drie goals en was de wedstrijd gedaan. Ook al was hij dwars en was zijn discipline, in tegenstelling tot Messi, allesbehalve voorbeeldig, Hiddink durfde en liet hem binnen zekere grenzen, datgene doen waar hij goed in was.

Voorgangers van Messi, zoals Ronaldinho, Ronaldo en Maradonna, gingen ten onder aan druk van de verafgoding en aan de genadeloze tackles van hun tegenstanders. Laten we hopen dat Messi een engeltje op zijn schouder heeft en hiervan bespaard blijft. Valt hier voor de wetenschap en de universiteit wat van te leren? Ik denk het wel. Succes begint met het plezier van het kind, de juiste omgeving, en een leidinggevende, die niet alleen wetenschap tot kunst verheft, maar vooral mensen datgene durft te laten doen waar ze goed in zijn, zelfs al is dat soms tegendraads.

Advertentie