Driegangenmaaltijd en gelabelde kruiden

Gestructureerde studentenhuizen. Bestaan ze nog? In dit huis waar boeken nog van groot naar klein in kasten worden gezet en pennen en kruiden per stuk worden voorzien van een label om ze op de juiste plek te houden, wijst weinig op een huis vol brakke borrelaars. Structuur, structuur, structuur. Schone schijn of waarheid? Welkom op de J.P. Coenstraat.

Op deze bovenwoning waar afdingen op kamers nog mogelijk is, bevolken drie mannen en drie vrouwen de koude maar sfeervol ingerichte kamer van ‘huismamma’ Sanne (25, werkend). Het is een emotionele avond, want Hugo (22, Taal- & Cultuurstudies) vertrekt morgen voor stage naar het nog koudere Sint Petersburg in Rusland. De enige huisgenoot die de laatste gezamenlijke avond noodgedwongen moet missen, is Ruben (22, Kunstgeschiedenis). De ‘huisbelg’, die het sinds zijn komst naar Nederland maar raar vindt dat hij de enige Utrechtse student is die 24/7 een stoffen zakdoek bij zich draagt, heeft verplichtingen op de scouting.

Sleutelwoord

Cultuur is het sleutelwoord in het huis waar tegenover Wim Sonneveld opgroeide. Met uitzondering van de kamer van raseconoom Frank (22, Business Administration), die wel “overal voor open staat”, ademt dit huis cultuur. Glas-in-loodramen, schilderijen aan de muur, foto’s van verre reizen: hier wonen mensen die geïnteresseerd zijn in de wereld om zich heen. Posters van blote vrouwen? “Die komen er hier niet in.” Huisuitjes vinden plaats in Tivoli, maar ook een psychiatrisch museum in Haarlem is eens bezocht. Dat niet iedereen even enthousiast was over dit laatste uitstapje, laten we voor het gemak even achterwege.

 

3-gangen
Dat Hugo gemist gaat worden, blijkt vanavond al bij het in samenwerking met Milou (22, Kunstgeschiedenis) gemaakte driegangenmenu. Alsof het de normaalste zaak van de wereld is, wordt er in één uur een voor- (walnoten, sla, geitenkaas), hoofd- (wraps met groente, kaas, bonen, maïs en chilisaus) en nagerecht (Piña Colada ijs) geserveerd. Gangen worden, totaal culinair verantwoord, in stijl afgewisseld met een rood en wit wijntje. Terwijl Frank en Hugo steggelen over wie er nou de echte man van het huis is, praten de dames verder over de vraag hoe het huis te omschrijven. 
Anti-studentikoos
Frank, zelfbenoemd buitenbeentje vanwege zijn gebrek aan kunstkennis, weet het wel. “Wat ons huis typeert? We zijn normale mensen, doen geen gekke dingen en hebben het gewoon gezellig met elkaar. Wij houden hier gewoon niet zo van het studentikoze.” Dat betekent natuurlijk niet dat het nooit uit de hand kan lopen hier in Lombok. Bij een gebrek aan een woonkamer, organiseren de grootste druktemakers Hugo en Milou privéfeestjes op de gang. Hoofdingrediënten, tot grote spijt van Frank en Ruben: Glee-liedjes en pils. Een Motown-huisfeest staat al lang op de planning, maar wordt omdat niemand echt graag zijn kamer open wil stellen met deze kou, nog even voor uit geschoven naar de zomer: ”Als Hugo weer terug is.” Bang dat iemand anders vertrekt in de tussentijd, lijkt ook Hugo niet te zijn. “Nee, daarvoor is het in Lombok, het kleine dorpje binnen Utrecht, veel te leuk wonen.“

 
Hoewel Marijn na het proeven van dit culinaire eten de lat voor nieuwe huizen hoog heeft gelegd, wil hij toch nog graag langskomen bij jou. Hij neemt schone DUB-mokken mee die te gebruiken zijn voor zowel een voor-, hoofd- of nagerecht. Of gewoon voor koffie. Wil je Marijn op bezoek? Mail de redactie.

Aan tafel bij...
on 03/02/2012

Gestructureerde studentenhuizen. Bestaan ze nog? In dit huis waar boeken nog van groot naar klein in kasten worden gezet en pennen en kruiden per stuk worden voorzien van een label om ze op de juiste plek te houden, wijst weinig op een huis vol brakke borrelaars. Structuur, structuur, structuur. Schone schijn of waarheid? Welkom op de J.P. Coenstraat.


Op deze bovenwoning waar afdingen op kamers nog mogelijk is, bevolken drie mannen en drie vrouwen de koude maar sfeervol ingerichte kamer van ‘huismamma’ Sanne (25, werkend). Het is een emotionele avond, want Hugo (22, Taal- & Cultuurstudies) vertrekt morgen voor stage naar het nog koudere Sint Petersburg in Rusland. De enige huisgenoot die de laatste gezamenlijke avond noodgedwongen moet missen, is Ruben (22, Kunstgeschiedenis). De ‘huisbelg’, die het sinds zijn komst naar Nederland maar raar vindt dat hij de enige Utrechtse student is die 24/7 een stoffen zakdoek bij zich draagt, heeft verplichtingen op de scouting.

Sleutelwoord
Cultuur is het sleutelwoord in het huis waar tegenover Wim Sonneveld opgroeide. Met uitzondering van de kamer van raseconoom Frank (22, Business Administration), die wel “overal voor open staat”, ademt dit huis cultuur. Glas-in-loodramen, schilderijen aan de muur, foto’s van verre reizen: hier wonen mensen die geïnteresseerd zijn in de wereld om zich heen. Posters van blote vrouwen? “Die komen er hier niet in.” Huisuitjes vinden plaats in Tivoli, maar ook een psychiatrisch museum in Haarlem is eens bezocht. Dat niet iedereen even enthousiast was over dit laatste uitstapje, laten we voor het gemak even achterwege.
 


3-gangen
Dat Hugo gemist gaat worden, blijkt vanavond al bij het in samenwerking met Milou (22, Kunstgeschiedenis) gemaakte driegangenmenu. Alsof het de normaalste zaak van de wereld is, wordt er in één uur een voor- (walnoten, sla, geitenkaas), hoofd- (wraps met groente, kaas, bonen, maïs en chilisaus) en nagerecht (Piña Colada ijs) geserveerd. Gangen worden, totaal culinair verantwoord, in stijl afgewisseld met een rood en wit wijntje. Terwijl Frank en Hugo steggelen over wie er nou de echte man van het huis is, praten de dames verder over de vraag hoe het huis te omschrijven. 

Anti-studentikoos
Frank, zelfbenoemd buitenbeentje vanwege zijn gebrek aan kunstkennis, weet het wel. “Wat ons huis typeert? We zijn normale mensen, doen geen gekke dingen en hebben het gewoon gezellig met elkaar. Wij houden hier gewoon niet zo van het studentikoze.” Dat betekent natuurlijk niet dat het nooit uit de hand kan lopen hier in Lombok. Bij een gebrek aan een woonkamer, organiseren de grootste druktemakers Hugo en Milou privéfeestjes op de gang. Hoofdingrediënten, tot grote spijt van Frank en Ruben: Glee-liedjes en pils. Een Motown-huisfeest staat al lang op de planning, maar wordt omdat niemand echt graag zijn kamer open wil stellen met deze kou, nog even voor uit geschoven naar de zomer: ”Als Hugo weer terug is.” Bang dat iemand anders vertrekt in de tussentijd, lijkt ook Hugo niet te zijn. “Nee, daarvoor is het in Lombok, het kleine dorpje binnen Utrecht, veel te leuk wonen.“

 

Hoewel Marijn na het proeven van dit culinaire eten de lat voor nieuwe huizen hoog heeft gelegd, wil hij toch nog graag langskomen bij jou. Hij neemt schone DUB-mokken mee die te gebruiken zijn voor zowel een voor-, hoofd- of nagerecht. Of gewoon voor koffie. Wil je Marijn op bezoek? Mail de redactie.

Tags: aan tafel | jp coenstraat | lombok

Advertentie