Huize Otterstraat: ‘Waarom zijn wij zo tam’

“Mensen, wat gaan we eten vanavond? Toch geen uffenpot hé? “ Het is op een heerlijk Hollandse tijd, rond een uurtje of zes, wanneer de grote woonkeuken aan de Otterstraat begint vol te lopen. “Tijd om boodschappen te doen.”

Ooit binnen vijf minuten een supermarkt in en uit geweest om boodschappen te doen voor een etentje met een grote groep? Voor de huisgenoten uit de Otterstraat die de inkopen doen, lijkt het de normaalste zaak van de wereld. Als een geoliede machine liggen binnen luttele seconden alle ingrediënten voor een prima studentenmaaltijd in het mandje. Geen ‘uffenpot’ (spinazie á  la creme, cherrytomaten, groene pesto, room, kip, penne), maar wel iets vergelijkbaars: pasta, paprika, champignons, pesto en vlees. “Op naar de rij!”

Luzac
In een zijstraat aan het begin van de Amsterdamsestraatweg, wonen tien jongens en vijf meisjes en de in een pand dat aan het begin van deze eeuw nog dienst deed als Luzac College. De ordentelijkheid die je van een school zou verwachten, is anno 2011 nog steeds terug te zien. Naast kauwgom onder raamkozijnen, doet ook een oneindig lange gang met aan weerszijden kamers terugdenken aan tijden van weleer. Op de muren? Grappige uitspraken van oud-bewoners. Het afgelopen jaar vetrokken er veel ouderen uit het huis en hun plek is veelal ingenomen door studenten van rond de twintig: de nieuwe generatie. Het is naar eigen zeggen soms nog even zoeken naar de nieuwe verhoudingen, maar gezellig is het wel.  Elke avond eet er een aardig grote groep thuis; de samenstelling en kokers wijzigen per avond. Vanavond is studente CMV Annemiek (20) de keukenprinses. Terwijl zij druk bezig is, discussiëren haar huisgenoten als in een les maatschappijleer op de banken driftig over politiek, discriminerende voetballers en vegetarisme. Deze studenten hebben een sterke mening en hebben er geen moeite mee deze duidelijk te ventileren. Seks, drugs, rock-‘n-roll? Even niet aan de orde.

Respect
Ook wanneer de studenten van Annemieks pasta aan het genieten zijn, blijkt de gemoedelijkheid die er heerst in het pand. Alle plekken op de banken zijn bezet, maar tot een verbale chaos leidt dat niet. Men laat elkaar uitpraten,  respecteert elkaars mening en zeikt elkaar, in tegenstelling tot veel eerder bezochte huizen, amper af. De enige die af en toe de pineut is, is Bart (22, integrale veiligheidskunde). Paul (22, chemische technologie): “Mensen die stellen dat Limburg onder de grens van beschaving ligt, vragen erom.”

Uitje
Gruwelijke huisfeesten en weekendjes weg hebben de huisgenoten nog niet georganiseerd. Linda (21, technische bedrijfskunde): “Ze staan wel op de planning, maar het is er gewoon niet van gekomen de laatste tijd. In juni willen we naar Berlijn met zijn allen, maar een datum plannen blijft lastig.” Toen de huisgenoten afgelopen zomer iets gezamenlijks wilden doen, stapte men op de fiets om Kasteel de Haar te bezichtigen. Thuis werd er, als echte nuchtere Hollanders, afgesloten met een patatje. Sander: “Waarom zijn wij eigenlijk zo tam?”
 
Marijn Overvest