Triton zoekt kampioenen
Ga je eten tijdens de UIT, zit je ineens in uithoek Kanaleneiland. Het overkwam DUB-verslaggever Thijs Kuipers die zich elke dag laat verrassen door een UIT-evenement. Maandag kwam hij bij roeivereniging Triton terecht: “Kent iemand de oude vier?”
Op de eerste dag van de UIT krijgen alle groepjes een plek aangewezen om te eten. Wie naar roeivereniging Triton mag, wordt met een busje gebracht, want de roeiers zitten aan de rand van de stad. We moeten drie kwartier op het eten wachten, maar dan krijgen we behalve een bord pasta ook een raketje en een rondleiding door Triton HQ.
“Ja, het is chaos hier,” zegt Frouke. Ze is nog in het clubhuis, maar haar gedachten zijn al bij de verenigingsparade die om 19 uur begint. “Ik zoek Ruud voor je, die geeft zo de rondleiding.” Voordat die begint, eten de mentorgroepjes in de zaal. Als toetje is er een raket.
Het groepje van mentor Jacko, een gebruinde blonde jongen die zelf journalistiek studeert, is rustig onder het eten. “Het is hier wel leuk, maar we hadden liever in de stad gegeten,” zegt hij. “Het eten is op zich wel lekker.”
Jacko vertelt over morgen. “We gaan een cursus zakelijk flirten doen, er was niet veel keuze meer, het leek mij wel wat.” Niet iedereen in het groepje deelt het enthousiasme. “Lasergamen was eerste keus,” zegt Jacko, “dat is het denk ik van iedereen. Lasergamen is toch ook het leukst?”
Even later start Ruud de rondleiding. Het bestuurslid, gekleed in jasje dasje, vraagt voordat hij begint of hij goed te verstaan is. Dan vertelt hij over de geschiedenis van Triton, over de oude vier en over de Olympische roeiers van de vereniging.
“Kent iemand de Varsity?”
De groep is nog stil, Ruud moet het zelf uitleggen wat voor belangrijke roeiwedstrijd dat is. Hij zegt er eerlijk bij dat Triton sinds 1976 niet meer gewonnen heeft. Hij legt ook uit wat een blik is. Dan win je een medaille, en zijn alle blikken op jou gericht.
In het krachthonk legt Ruud uit dat krachttraining belangrijk is, en hoe de trainingsopbouw werkt. Er ligt een stang zonder halters, hij daagt de groep uit. “Is er iemand die die omhoog kan krijgen?” Het blijft stil, de meeste meisjes zijn nog met het toetje bezig.
Dan roept een grote jongen in een roze shirt ‘ja’, hij durft het wel. Als hij bij de stang staat, vraagt Ruud of hij weet wat de bedoeling is. De jongen weet het niet, Ruud trekt zijn jasje al uit om het zelf voor te doen. Vanuit je benen kracht zetten, dat is belangrijk.
Als laatste krijgt de groep de loods te zien. Het is belangrijk om te weten dat er c1-, c2- en c3-boten zijn, dat heeft met de breedte te maken.
“Iemand enig idee wat zo’n boot kost?” De groep gokt in de orde van grootte van enkele duizenden. Dat klopt. “Deze naast me”, Ruud wijst naar een brede beginnersboot, “kost vierduizend euro.”
In de groep vraagt iemand hoe het eruit ziet, lid zijn van Triton. “Moet je veel roeien?” Dat is correct, zegt Ruud. “Je eet hier, je roeit veel, je doet andere trainingen.” Naast me mompelt een klein meisje: “Niks voor mij.”
Een ander meisje laat zien dat ze bekend is in het wereldje. “Heb je de ringvaart geroeid?”, vraagt ze aan Ruud. Hij beaamt het. “In een skif?” In een dubbel vier, moet hij bekennen.
Na afloop vraag ik Ruud of de Varsity het belangrijkst is. “Ook de Olympische roeiers en de uitzendingen zijn belangrijk,” zegt hij. Uitzendingen zijn roeiers die aan een programma van de bond mee mogen doen.
“Maar we hebben ook leden op andere niveaus,” gaat hij verder. Elk jaar willen er meer mensen lid worden dan er plekken zijn. Voor de gezelligheid komen er altijd genoeg mensen. Maar wedstrijdroeiers vinden is moeilijker, daarom wordt er op motivatie geselecteerd. De enige jongen van de groep die na afloop gelijk bij de inschrijftafel staat, wordt daarom zeker lid.
Vandaag is Thijs bij de workshop ‘Het merk Ik’.