Utrechtse 'polderbalkan' op Oerol

Met zijn band Amariszi speelde gitarist Janne van Berkel (23, student Theologie in Utrecht) afgelopen week in de straten van Terschelling. Na enig aandringen maakten ze met hun ‘polderbalkan’ onderdeel uit van het tiendaagse theater- en muziekfestival Oeral. Verspreid over vier dagen trad Janne met Amariszi veertien keer op.

Voor Janne komen deze activiteiten met Amariszi naast zijn studie Theologie. Eerder studeerde hij al twee jaar Muziekwetenschappen, waardoor hij nu in zijn tweede jaar bij theologie al bezig is met zijn afrondende bachelorscriptie. Dat is zijn geluk: een tentamenweek tijdens Oerol was lastig te combineren geweest, maar het schrijven aan zijn scriptie en de activiteiten van de band gaan net samen: “Ik zit af en toe in de bus aan mijn bachelorscriptie te schrijven.” Na het afronden van zijn bachelor gaat Janne wel gewoon door met studeren, hij heeft zijn oog laten vallen op de master Gnosticism and Esotericism aan de UvA.

Optreden op Oerol, dat is iets wat veel bands willen. De organisatie meldt op hun website zelfs dat er ‘vanwege het grote aantal aanmeldingen’ geen tijd is iedereen persoonlijk uitsluitsel te geven. Amariszi lukte het dankzij de inspanningen van één van de bandleden, die de organisatie van Oerol mails, telefoontjes en demo’s stuurde. “Na een tijdje hoorde hij: ‘Jullie mogen spelen, maar dan moeten jullie nu stoppen met vragen of jullie ook op dit of dat podium mogen staan’”, vertelt Janne.

Zij is van ons

Dat is een mooie prestatie voor de band, die pas 3 à 4 jaar bestaat. Eerder stonden ze al op festival Mundial en toerden ze kort door Servië. “We hebben elkaar via internet ontmoet”, vertelt Janne, “en oorspronkelijk wilden we ska en balkan gaan spelen. Dat werd al snel alleen balkan, we werden gegrepen door het gelijknamige nummer ‘Amariszi’, wat ‘zij is van ons’ betekent.” Met balkanmuziek had Janne in het begin nog niks, hij zocht een band en dit was wat simpelweg op zijn pad kwam. “Na het eerste optreden wist ik dat dit het was, dit is nu mijn muziek.”

De straatoptredens vormen op Oerol een soort randprogramma, de grotere muziekacts staan op één van de podia op de twee festivalterreinen. Volgend jaar hopen Janne en zijn bandleden op één van die podia te mogen optreden. Hoewel het veertien keer optreden in drie dagen heel leerzaam was (“je moet in één stroom door”), zou een enkel optreden op een groot podium vooral voordelen opleveren. “De bassist heeft nu blaren op zijn vingers”, zegt Janne, “en dat we moe zijn is een understatement.” Daarnaast hebben Janne en de andere bandleden door hun vele optredens nauwelijks kans gezien iets van de rest van Oerol mee te krijgen. En na hun laatste optreden op vrijdagavond kregen ze die kans ook niet, ze moesten de ochtend daarop al weer vroeg vertrekken: “Die dag spelen we al weer op een festival in Alphen aan de Rijn.”

Zien hoe de rest geniet

Of Amariszi kans maakt op een groot optreden op Oerol volgend jaar? Ze worden door het publiek op Terschelling in ieder geval goed ontvangen. Soms loopt een optreden wat moeizaam, en dat er hele stromen passerende mensen recht voor hun optreden langslopen helpt daarbij niet echt. Als op vrijdagavond een koe door het nauwe straatje waar ze optreden loopt - een andere act, alles kan op Oerol - ligt hun concert zelfs even stil. “Maar de sfeer komt er toch altijd in”, zegt Janne. Feestnummers als Rakia doen het daarbij altijd goed, geeft hij aan. En hij heeft gelijk: geleidelijk stroomt de straat in het Terschellingse Midsland zo vol dat het enthousiaste publiek een heuse opstopping veroorzaakt. Janne zelf blijft er rustig onder. Terwijl met name zangeres Fanny de Ruiter het publiek opzweept ,speelt hij rustig op de achtergrond zijn gitaarpartijen: “Die rol ligt me het best. Ik vind het prettig om te zien hoe de rest geniet.”

Tags: muziek

Advertentie