De gouden klimaatambities van de universiteit

Aan: Marc@duurzaamheidsspecialisten.uu.nl
Betreft: Gouden ambities
Bijlage: Eenzame slee

Ha Marc,

Het leek even winter te worden vorige week hè? Echt ouderwets koud! Brrrr. Tegenwoordig begint iedereen meteen te zeuren over een Elfstedentocht, maar ik denk dan altijd aan ijsbloemen op de ruiten!

Vroeger kwamen die in de winter vaak op de ruiten van mijn slaapkamerraam. ’s Morgens als ik wakker werd, ging ik snel kijken achter de gordijnen. Ze waren er niet altijd als het vroor, maar als ik ze zag trok ik snel de gordijnen achter mijn hoofd dicht, want ze smolten heel snel weg. In mijn cocon was de wereld dan wonderlijk stil. Binnen en buiten was niks te horen, vooral als er ook nog sneeuw lag die alle geluiden wegmoffelde.

In een betoverend licht blies ik dan zachtjes op de ijsbloemen. Ze werden doorzichtig. De prachtige kristallen verdwenen en de wereld buiten werd zichtbaar door een kleine ronde lens. En dan gauw weer in bed. Nog even liggen voor je er weer uit moest om naar school te gaan. Elke dag een verrassing.

De meeste kinderen in Nederland kennen die bloemen op de slaapkamerruiten niet meer. Als ze vroeg genoeg opstaan en het heeft toevallig geijzeld of een beetje gevroren, kunnen ze ze nog vinden op de ruiten van auto’s in de meest schitterende patronen. Maar ik betwijfel of ze daar dezelfde indruk maken als de ijsbloemen op mijn slaapkamerraam. Auto’s staan kinderen voornamelijk in de weg en zijn massief gevaarlijk.

Kinderen in Nederland hebben verwarmde slaapkamertjes en goed geïsoleerde ramen zonder ijsbloemen. Ze hebben te “lieve” ouders die alles voor ze regelen en hun leven voor ze uitstippelen. Ouders die ze beschermen tegen het vallen op de grond, boze juffen en meesters, en allerlei ander op de loer liggend onheil.

Hoe mooi is het dan niet dat onze kinderen, die alle welvaart hebben die de meeste kinderen op de wereld niet hebben, zich druk maken over onze consumptiemaatschappij. Dat ze gaan demonstreren in Den Haag om onze regering erop te wijzen dat het echt noodzakelijk is om wat te gaan doen in plaats van alleen maar over de plannen te praten.

Hoe verdrietig is het dan dat er van alle universiteiten in Nederland slechts 360 wetenschappers de petitie van de kinderen getekend hebben. Ik meen dat het er in België 3.500 waren! Wat een vette schande. Bah, namens iedereen die privé probeert het verschil te maken in een zaak die om overheidsmaatregelen schreeuwt.

Ik las op het net over een prachtig universitair congres waar ik helaas niet bij was. “Achtergrond geven aan een duurzame toekomst”. Er is weer veel gediscussieerd. En er is vast weer veel over plannen gesproken. Maar wat wordt er nu direct uitgevoerd? Liefst niet zichtbaar, duhhh!

Wat heeft ons college aan concrete maatregelen genomen om bij te dragen aan een duurzame universiteit. Kan ik ergens een lijstje vinden?

Je Baaierd.