Met pensioen, een feest!

Aan : Bart@ex_uu_werknemers.nl
Betreft: Met pensioen, een feest!
Bijlage: Lange weg met hond

Ha Bart,
Ik was jou ook nog niet vergeten hoor! Gaat het je goed?
We zijn net terug in Nederland! Nu ik ‘s morgens niet meer zo vroeg naar mijn werk hoef, heb ik ruim de tijd om onze hondjes uit te laten. Je zult het niet geloven, maar dat is elke morgen weer een hele ervaring hier in Nederland.

De wijk waarin ik woon, beschouw ik als een wijk met de bevoorrechte bewoners van Utrecht. Ik maak dat onder meer op uit het aan het aantal Tesla’s, Jaguars en andere elektrokarren die hier aan overvloedig gezaaide laadpalen hangen.
Maar het zijn wel deze burgers die ik het meeste hoor klagen!

Gisteren hoorde ik een man op de radio over het 100 km-per-uur-besluit van onze regering jeremiëren. Hij vond dat hij al zoveel goeds voor het milieu had gedaan (lees geld uitgegeven) dat het wel erg zuur was dat hij met zijn tesla geen 130 km (of harder, sprak hij ondeugend gnuivend) meer mocht rijden, Dat is heel onrechtvaardig. Ze zouden een strook alleen voor elektrische auto’s moeten inrichten waar je wel 130 mag rijden! Wat een lef hè?

Dat hij in zijn eentje met zijn auto 2.500 kilo aan het verslepen is vergeet hij maar even voor het gemak. En dat die auto van een slordige 100.000 euro voor de helft door ons gesubsidieerd wordt en hij ook nog eens geen motorrijtuigenbelasting hoeft te betalen is een bijkomstigheid. Wie daarop let is een kniesoor!

De duurzame verantwoording die men voor deze energieverslindende monsters meent te moeten afleggen is grotesk. Zeg gewoon: ja het is een grote zware luxe bak, daar geniet ik van! Ik profiteer ruimhartig van deze mooie financiële regeling. Ik laat me voor een prikkie verwennen!
Maar nee hoor, altijd miepen.

De straat uitlopend bewonder ik de bedrijvigheid van bouwend Nederland. Hoezo bouwstop? “Hier wordt iets groots verricht!”

In elke straat staan wel twee of meer enorme containers. Wekenlang worden ze gevuld en afgevoerd. Bouwkranen die in een Rotterdamse haven niet zouden misstaan tillen metersgrote kozijnen en betonmolens, ja zelfs complete, metersgrote uitbouwen, in één keer over het dak. Zou Rutte echt niet weten wat hier gebeurt?

In stilte genietend van deze tomeloze geldingsdrang hoor ik een stem achter mij die zegt: wilt u er zo voor zorgen dat uw hond niet tegen mijn struiken aan plast? Verbaasd draai ik me om en zie haar wijzen naar een volle gezonde beukenhaag. Ja, ik heb zelf ook een hond, maar dit is zijn territorium en … Ik stop twee vingers in mijn oren, en loop de hoek om.

Zoudt u die heg niet eens gaan knippen, want die hangt nogal onbehoorlijk over het trottoir, lag mij voor op de tong, maar ik slik het gelukkig op tijd in.
Soms wordt het toch ineens te veel, dat geluk van mijn buren. Dan trek ik het even niet meer,

Baaierd.