Met pensioen? Moet je vooral doen
Aan: corrie@dub-redactie.uu.nl
Betreft: Met pensioen?
Bijlage: herfsttafereel
Ha Corrie,
Ik hoorde dat je er mee ophoudt! Met pensioen. Mag ik je feliciteren, of was je liever nog gebleven? Ik begin me zo langzamerhand een beetje de laatste der Mohikanen te voelen. Ik bedoel: degene met de meeste dienstjaren die zich blijkbaar nog steeds moet afvragen waarom hij eigenlijk nog steeds in hetzelfde bedrijf rondloopt. En of het misschien niet eens tijd wordt om ook te vertrekken.
Hier (in de Auvergne) is het al niet anders. In het plaatselijke sufferdje lees ik dat in de Auvergne in de komende vijf jaar 90.000 mensen hun pensioen gaan claimen. In de komende tien jaar zijn dat er 178.000. Dat is 37 procent van de actieve bevolking. Dat percentage zal in Nederland niet veel lager liggen. En dat is knap zorgelijk.
Niet alleen voor mij, omdat men vindt dat mijn pensioen straks een te duur grapje wordt (let wel: de premie is bij de universiteit al 35 jaar ingehouden op mijn loon), maar ook zorgelijk omdat het een ernstig gevaar betekent voor de continuïteit van de bedrijfsvoering in veel organisaties. Om dat te voorkomen roepen Rutte en zijn collegae: ``Werk lekker door, ik wil best tot mijn zeventigste werken!” Zo snijdt het mes aan twee kanten moeten ze denken in Den Haag: Niks uitkeren en voorlopig nog even respijt om de gaten die gaan vallen op te vullen.
Bijna alles wat ik om me heen zie gebeuren lijkt het tegendeel te bewerkstelligen. Wordt het een oudere werknemer wat makkelijker gemaakt om in de vaart der volkeren overeind te blijven? Nee. Seniorenregelingen worden afgebouwd. Het ontslagrecht wordt versoepeld. Het lijkt wel of men overal probeert oudere werknemers het leven zo moeilijk mogelijk te maken of ze anders wel zo snel mogelijk kwijt te raken. Te duur en eigenwijs die oudjes!
Intussen draait de wereld gewoon door en moeten wij ook mantelzorgers worden. Want je ouders nog in een verzorgingshuis krijgen, dat gaat niet meer lukken. Afbouwen die handel. Alleen met een ernstige urgentie kan je er nog terecht.
En dan de kleinkinderen. “Ik vind het leuk hoor dat oppassen”, zeggen veel ouderen om mij heen. Gelukkig maar, want ik vrees dat er weinig keus is. Hun kinderen moeten flink aan de bak als ze in zo’n mooie hypotheek geluisd zijn door een handige bankmanager. En vervolgens het kroost naar de opvang brengen is al helemaal te duur.
En hoe moet het verhaal nu verder? Ik heb mijn ouders in de verbouwde garage geparkeerd en mijn kleinkinderen bivakkeren drie dagen per week in het tuinhuisje. Voedertijd is rond zes, want dan kom ik geheel uitgerust uit mijn werk. Tussendoor gooit de AH-bezorgservice wat pakken chips en frisdank naar binnen. Ik prijs mij gelukkig dat ik niet op een flat woon zonder berging en mijn vriendin nog maar een paar dagen per week werkt.
Corrie, ik hoop voor je dat jij nog net bij de generatie hoort waarvoor alles uitstekend geregeld is.
Je Baaierd.