Onveranderlijkheid

Aan: Moeder@verzorgingshuis.nl
Betreft: onveranderlijkheid
Bijlage: Madame Natzy

Ha Moeder,

Wat is het toch altijd weer feestelijk om rond te banjeren in de Auvergne. De eerste keer dat ik ons terrein zag, dat is nu al weer zo’n 15 jaar geleden, voelde het al vertrouwd aan. Dat gevoel is nooit meer weggegaan. Sterker nog, het is alleen erger geworden en vorige week bij het vertrek naar huis, overviel me een diepe weemoed.

Het komt niet alleen door de overweldigende natuur, het dramatische landschap, of de serene stilte die er kan heersen. Het is ook omdat het op de een of andere manier een vreemd soort thuis is. Een plek waarvan je weet dat je er altijd kan terugkeren. Een plek die niet echt verandert in onze wereld waarin nauwelijks nog vaste punten bestaan.

We hebben er een Ginkgo geplant. Weet je nog? Die jonge boom in de tuin van je huisje in Twente. Toen duidelijk werd dat je er niet meer terug zou komen en er ook niet meer heen wilde om er nog eens rond kijken moest het huis leeg en de tuin waar je zo aan gehecht was, moest ontruimd worden. De voorschriften staan geen bomen toe in de kleine tuintjes en deze, al een meter of drie, wordt 40 meter hoog.

Ik had een zwak voor die Ginkgo uit de oertijd. Een levend fossiel wordt hij genoemd. Men beweert dat de boom geneeskrachtige stoffen bevat tegen dementie. Daar heb jij in ieder geval geen last van! Heb je er soms regelmatig thee van gezet?

Zijn blad staat symbool voor de belofte die de Japanners deden na de Tweede Wereldoorlog (artikel 9 van de grondwet) om geen krijgsmacht meer in het leven te roepen die groter is dan noodzakelijk voor de verdediging van het eigen land (!) . De boom wasemt verhalen en symboliek. Hij fluoresceert in de herfst. In onze Hortus staan er ook een paar.

Het zou schaamteloos geweest zijn de boom om te zagen. En omdat we hier in Utrecht ook geen plaats hebben om zo’n reus neer te zetten, leek het ons een goed idee om hem te verplaatsen naar Frankrijk. Het toepassen van enig geweld om de boom heelhuids uit de grond te krijgen en ‘redelijk’ ongeschonden (bijna gehalveerd!) in de auto mee te kunnen nemen was onvermijdelijk. In Frankrijk zochten we een mooie plek. Zou hij aanslaan? De winter overleven? Je weet dat in de Auvergne zo’n 15 graden onder nul in de winter geen uitzondering is….

Ben ik behoudend? Nee, niet echt. Maar ik zie een stroom van veranderingen plaatsvinden zonder dat ik er enige samenhang in kan ontdekken. Ontheemde mensen in een thuisloze wereld, bezig met verandering. Vernieuwing! Ook een rivier heeft een doel. Hij stroomt weliswaar niet elke keer langs dezelfde weg, maar hij stroomt altijd naar zee. Onveranderlijke samenhang.

Sentimenteel ben ik wel. Als we vertrekken groet ik de bergen, tuin en oude schuur. De Ginkgo heeft het gered. A bientôt Ginkgo!

Liefs,

Baaierd 

Tags: baaierd

Advertentie