Busje komt zo, busje komt zo

Het ophouden van lijn 11 en de komst van de veel te kleine bus 28 leidt tot veel horrorverhalen. Ook bij columnist Eveline Verburg. 
Omdat ik vond dat ik al zo’n zware dag had, mocht ik van mezelf een keertje met de bus naar college. Groot feest, lijn 11 brengt me altijd waar ik zijn moet.
Opgetogen sta ik op de bus te wachten. Maar die komt maar niet. Waar is mijn elfje?
Na een tijdje wijst iemand me erop dat lijn 11 niet meer bestaat. Lijn 28 heeft hem bruut van zijn troon gestoten. En oh ja, hij stopt in De Uithof ook bij een andere halte, lekker handig. Beteuterd loop ik tien meter verder, om me te scharen tussen andere mensen die hun verdriet over lijn 11 nog aan het verwerken zijn. Maar ach, verandering hoeft niet altijd slecht te zijn, toch?
Wel dus. Vijftien minuten later sta ik er nog steeds. Er zijn inmiddels al twee bussen stilletjes van het scherm afgehuppeld zonder dat de bijbehorende wagen ook daadwerkelijk op kwam dagen. De rouwende massa om me heen begint inmiddels flink uit te dijen. En ook flink chagrijnig te worden. Mijn college begint al bijna, maar nu omkeren en naar huis gaan, wil ik niet. Ik wil dat busje wel eens zien!
Na twintig minuten arriveert er een geel, hypermodern, klein busje, met op de voorkant in koeienletters ‘28’. Ik dacht even dat er een grap met ons werd uitgehaald, maar de buschauffeur kijkt me behoorlijk serieus aan. Met z’n veel-te-velen proppen we ons in het busje. Om vervolgens stil te blijven staan. Na tien minuten komt de buschauffeur er achter wat het probleem is: deze hypermoderne busjes hebben een hypergevoelige sensor, die er voor zorgt dat de bus niet kan rijden zolang de mensen te dicht bij de deur staan. Handig.
Een deel van de mensen moet de bus dus uit, maar niemand wil zich uiteraard opofferen. Wie zegt dat de volgende bus komt opdagen? Na een hoop survival of the fittest gedoe, kan de bus gaan rijden. Toch fijn dat ik het tweede deel van mijn college nog mag meemaken. Over drie kwartier weer terug..
Over die nieuwe busmaatschappij die zo plotseling en zonder informatie alle lijnen in Utrecht heeft overgenomen, hoor ik verschillende verhalen. Bij andere lijnen wordt U-bus positief toegejuicht, maar over lijn 11/busje 28 hoor ik niets dan horrorverhalen. Wanneer er voor een oplossing voor overvolle Uithofbussen miljoenen uitgegeven wordt aan een trambaan voor 2018, waarom worden de bussen nu dan in zowel lengte als frequentie gehalveerd?
 

Blog
on 12/12/2013

Het ophouden van lijn 11 en de komst van de veel te kleine bus 28 leidt tot veel horrorverhalen. Ook bij columnist Eveline Verburg. 

Omdat ik vond dat ik al zo’n zware dag had, mocht ik van mezelf een keertje met de bus naar college. Groot feest, lijn 11 brengt me altijd waar ik zijn moet.

Opgetogen sta ik op de bus te wachten. Maar die komt maar niet. Waar is mijn elfje?
Na een tijdje wijst iemand me erop dat lijn 11 niet meer bestaat. Lijn 28 heeft hem bruut van zijn troon gestoten. En oh ja, hij stopt in De Uithof ook bij een andere halte, lekker handig. Beteuterd loop ik tien meter verder, om me te scharen tussen andere mensen die hun verdriet over lijn 11 nog aan het verwerken zijn. Maar ach, verandering hoeft niet altijd slecht te zijn, toch?

Wel dus. Vijftien minuten later sta ik er nog steeds. Er zijn inmiddels al twee bussen stilletjes van het scherm afgehuppeld zonder dat de bijbehorende wagen ook daadwerkelijk op kwam dagen. De rouwende massa om me heen begint inmiddels flink uit te dijen. En ook flink chagrijnig te worden. Mijn college begint al bijna, maar nu omkeren en naar huis gaan, wil ik niet. Ik wil dat busje wel eens zien!

Na twintig minuten arriveert er een geel, hypermodern, klein busje, met op de voorkant in koeienletters ‘28’. Ik dacht even dat er een grap met ons werd uitgehaald, maar de buschauffeur kijkt me behoorlijk serieus aan. Met z’n veel-te-velen proppen we ons in het busje. Om vervolgens stil te blijven staan. Na tien minuten komt de buschauffeur er achter wat het probleem is: deze hypermoderne busjes hebben een hypergevoelige sensor, die er voor zorgt dat de bus niet kan rijden zolang de mensen te dicht bij de deur staan. Handig.

Een deel van de mensen moet de bus dus uit, maar niemand wil zich uiteraard opofferen. Wie zegt dat de volgende bus komt opdagen? Na een hoop survival of the fittest gedoe, kan de bus gaan rijden. Toch fijn dat ik het tweede deel van mijn college nog mag meemaken. Over drie kwartier weer terug..

Over die nieuwe busmaatschappij die zo plotseling en zonder informatie alle lijnen in Utrecht heeft overgenomen, hoor ik verschillende verhalen. Bij andere lijnen wordt U-bus positief toegejuicht, maar over lijn 11/busje 28 hoor ik niets dan horrorverhalen. Wanneer er voor een oplossing voor overvolle Uithofbussen miljoenen uitgegeven wordt aan een trambaan voor 2018, waarom worden de bussen nu dan in zowel lengte als frequentie gehalveerd?

 

Tags: bus

Advertentie