De roomboter amandelstaaf
Lekker eten en sporten op topniveau is een moeizame combinatie. Vooral in de decembermaand is dat een lastige opgave. Dat merkt Kaj Hendriks in zijn eerste blog voor DUB als roeier op weg naar de Olympische Spelen.
Als ik terugkijk op mijn jeugd was de maand december er echt één om naar uit te kijken. Lang geleden natuurlijk vanwege de komst van Sinterklaas en de Kerstman, maar ietwat korter geleden vanwege de door mijn moeder met kruidnoten, marsepein en roomboter amandelstaven – mijn toenmalig favoriet- gevulde voorraadkast. Ik heb menig keer mijn moeder en het eventuele bezoek weten te teleurstellen met mijn ‘lekkere trek’. Het moet dan ook in de decemberperiode zijn geweest – zo’n 9 jaar geleden – dat ik meer woog dan dat ik nu.
Sindsdien is er veel veranderd. Niet alleen zijn de kruidnoten en andere lekkernijen veel eerder te koop dan de maand december, ook zijn mijn eetgewoonten sinds mijn roeicarrière heel erg veranderd. Waren vroeger de graadmeters ‘veel’ en ‘lekker’, tegenwoordig moet alles ‘gezond’ en ‘gebalanceerd’ zijn. Ondanks het feit dat ik niet tot de lichte klasse roeiers behoor – die een maximumgewicht kennen – kan ik het niet laten om over al mijn voeding na te denken. Als er geen verpakkingen beschikbaar zijn, probeer ik het aantal calorieën, aantal grammen koolhydraten, vetten en eiwitten te schatten om zo mijn lichaam voldoende te kunnen laten herstellen van mijn trainingsarbeid zonder daarbij aan te komen in vetmassa. Het gaat soms zover dat ik bijvoorbeeld bijna vergeet mijn haar te fatsoeneren om bij mijzelf een huidplooimeting te doen om mijn vetpercentage te checken. Dit alles om ervoor te zorgen dat ik straks in de Olympische finale lig met de overtuiging dat ik er alles aan gedaan en voor gelaten heb en geen overtollige kilo’s op mijn conto kunnen worden geschreven.
Op mijn ‘conto’ (Italiaans voor rekening) van het afgelopen trainingskamp in Italië staat dan ook geen Italiaans ijs of een pizza, maar zelf meegebrachte voedingssupplementen en een pak vruchtenhagel van “De Ruijter” – net als, naar het schijnt, Sven Kramer – en Italiaanse pasta en koffie. Deze laatste zou volgens een studie beschreven in de ‘’Men’s Health’’ van deze november mogelijk je bloedsuikerspiegel kunnen verstoren. Ik geloof echter dat de scherpte bij de middagtrainingen, de concentratie bij de – tot ergernis van een aantal dames uit de roeiequipe - gewonnen spelletjes, zoals Yathzee, Kahuna of Scrabble, en de ontspanning op een strandstoel aan de Middellandse Zee dat effect teniet doet.
Het zijn dan ook deze kopjes koffie, naast de heerlijke pasta’s en dergelijke, die mijn verlangen naar het volgende trainingskamp - wederom in Italië - positief beïnvloeden. Het verlangen wordt namelijk nogal negatief gevoed door mijn jaloezie jegens vrienden, familie en zelfs ploeggenoten die onder andere middels sociale media laten weten volop te genieten van alle decemberlekkernijen, iets wat mij tot aan volgend jaar niet meer lukt. Maar als die gouden medaille om mijn nek gehangen heeft, sta ik in september in de rij om de eerste roomboter amandelstaaf van 2012 te bemachtigen!