Het Amsterdam-effect
Jesse van der Plas vraagt zich af waarom toch zoveel Utrechtse studenten na verloop van tijd kiezen voor Amsterdam.
Utrecht is aan een opmars bezig. De stad wordt steeds vaker geprezen om het pittoreske centrum, het weinige toerisme en volgens de BBC zijn we hier erg gelukkig. Waarom weggaan, zou je denken?
Toen ik de keuze van mijn studiestad ging maken,stond Utrecht vrij snel bovenaan. Groningen, Enschede, Nijmegen en Maastricht waren veel te ver (ik kom uit Den Haag), Leiden en Rotterdam te dichtbij en Amsterdam veel te groot.
Daarbij was Utrecht ook nog een hele leuke stad die mijn hart snel veroverd had (als ik had geweten van BaMa 3.0 en het Utrechtse onderwijsmodel had ik natuurlijk gelijk voor Utrecht gekozen). In de eerste jaren van mijn studie keek ik dan ook vol ongeloof naar een aantal afgestudeerden die waren uitgekeken op Utrecht en hun heil gingen zoeken in Amsterdam. Amsterdam? Die grote vreselijk toeristische metropool? Ik noem dit fenomeen het Amsterdam-effect.
Nee, onmogelijk. Utrecht, met de schattige gracht, de mooie universiteitsgebouwen aan de Drift en verstopt in de andere kleine straatjes in het centrum. De stad waar je elke avond uit kan (ja, dit kan zelfs in Den Haag niet goed), de stad met een H&M speciaal voor mannen, het kan bijna niet beter! Oké, De Uithof was wat ver, maar ook dat valt allemaal reuze mee. En dan nog maar te zwijgen over het gevoel van ‘thuiskomen’ als je met de trein Utrecht binnenrijdt en de Dom weer ziet.
Maar ja, op een gegeven moment gaat het toch kriebelen. Je hoort wel verhalen van vrienden en vriendinnen die echt zulke goede feestjes in Amsterdam bezochten. Nou, daar was Pop-o-Matic niets bij hoor. Dus ja, ik ging het toch maar eens proberen. En ik was vrij snel om. Als ik nu in Utrecht uitga, mwah, best leuk. Maar, ’t is geen Amsterdam.
En toen ik deze zomer werd gevraagd of ik op een huis wilde passen, was ik helemaal verkocht. Lekker op de fiets over de grachtengordel, langs de Amstel, even langs op de Albert Cuyp, het is toch ook erg leuk en nieuw. En na drie jaar Utrecht ken je de markt op het Vredenburg wel en weet je ook elk hobbeltje in de Oudegracht wel te vinden.
Nu ik dan ook nog De Uithof verlaten heb en fulltime stage loop in Amsterdam-Zuid, krijg ik toch flinke verhuiskriebels. De huurprijzen daargelaten, wordt de drang naar iets nieuws toch wel erg groot.
Ik ben er nog niet over uit. Als ik door mijn prachtige wijk Buiten-Wittevrouwen via de Parkstraat, langs Lepelenburg, over de Nieuwegracht, de Oudegracht en de Mariaplaats naar het station fiets (JA, IK GEBRUIK DIE ALTERNATIEVE ROUTE JA), bekruipen mij toch vertederende gevoelens van thuis. Ik denk dat ik toch nog maar even blijf.