Vrouwen aan de macht

Het is logisch dat een meisjesuniversiteit als Utrecht een vrouw als voorzitter wil hebben, zegt Johannes ten Hoor. Nu maar hopen dat deze vrouw zich ontdoet van beleidsmatige buzzwoorden.
Wil je er tegenwoordig een beetje bij horen als bedrijf of onderwijsinstelling, dan moet je toch zeker een vrouw aan het roer hebben staan. Dus kregen headhunters maanden geleden de opdracht om op zoek te gaan naar de Nieuwe Yvonne. De Universiteit Utrecht hoort er namelijk graag bij. Eerder al waren we het braafste jongetje in de klas van Halbe Zijlstra, en namen we glunderend van trots zijn complimentjes in ontvangst. En toen afgelopen week de witte rook opkringelde en daar plotsklaps Marjan Oudeman als nieuwe voorzitter van het College van Bestuur stond, klonk het nog net niet: ‘Kijk mama, weer een vrouw. Goed hè?’
Nu weten we al jaren dat de UU een ‘meisjesuniversiteit’ is. In die zin is een vrouw aan de macht eigenlijk ook wel logisch. En ik zal wel de laatste zijn om te beweren dat mevrouw Oudeman enkel en alleen om die reden is gekozen. Wie dat beweert mag haar indrukwekkende cv weleens bestuderen. De UU heeft een door de wol geverfde bestuurder binnengehaald, internationaal gerenommeerd en met uitstekende prestaties. Maar wel een bestuurder wier affiniteit met onderwijs op het eerste gezicht weinig verder strekt dan haar eigen studietijd.
Oké, Oudeman heeft een zomerschool opgezet om studenten naar Azië te sturen – want belangrijk voor het bedrijfsleven – en ze heeft een commissie geleid die onderzoek deed naar de bestuurbaarheid van het mbo. Maar daarmee weten we weinig tot niets over haar visie en idealen voor de wetenschap. Het zou bijvoorbeeld eens tijd worden dat we ons ontdoen van het slaafse juk van beleidsmakers en managers die van onze mooie universiteit een zo efficiënt mogelijke onderwijs- en onderzoeksfabriek willen maken. Gezien haar achtergrond heb ik echter weinig hoop dat onze nieuwe stuurvrouwe de aangewezen persoon is om daar het voortouw in te nemen.
Het zou me zo mooi lijken als ze dat ineens wel blijkt te zijn. Als Oudeman haar eerste publieke toespraak in functie als voorzitter van het College van Bestuur volledig ontdoet van alle beleidsmatige buzzwoorden en managementtaal, en een pure ode aan de wetenschap voordraagt. En dat ik dan zachtjes kan meezingen met Stef Bos: ‘Het was mooier dan ik dacht / […] vrouwen aan de macht.’