Niet zoveel vragen stellen

Stel maar liever geen vragen als je in de rij staat op Schiphol of bij de entree van een festival, krijgt Frank Gerritse regelmatig te horen. Waarom niet, vraagt hij zich af. Academici moeten toch altijd kritisch zijn. Ook in de zomer.
“Het is beter voor je als je niet zoveel vragen stelt!” Even meende ik in een slechte film over een totalitair regime beland te zijn, maar ik hoorde het echt. Gewoon in Nederland, gewoon op Schiphol. Ik had het lef gehad iets te vragen aan de geüniformeerde kenau die de inhoud van mijn rugzak in een plastic bak stond te gooien. Toen ze klaar was, mocht ik alles weer inpakken. Maar wel een beetje snel, want ik hield alles op. Achter mij in de rij reageerden diverse vakantiegangers geïrriteerd. Irritatie die gek genoeg niet ging over de vrouw, maar over mij.
Toen ik na mijn korte vakantie terugkeerde in mijn kleine studio vlakbij het ziekenhuis wachtte de volgende inbreuk op mijn privacy. Mijn bed stond anderhalve meter van de muur en mijn dekbed lag op de grond. Dit was absoluut niet zoals ik het hier had achtergelaten. Was er ingebroken? Ik begon in lichte paniek kasten open te trekken en mijn spullen te doorzoeken. Ontbrak er iets? Waren er ‘sporen van braak’?
Bij navraag bij collega studenten was er echter doordeweeks een monteur alle studio’s langs geweest voor de modem. Dat ding staat inderdaad onder het bed. Met Schiphol vers in het geheugen besloot ik ditmaal maar geen verdere vragen te stellen. Dit zal wel vallen onder de contractuele ‘noodgevallen’ waarin de beheerders zich toegang tot de woonruimte mogen verschaffen...
Ergens onderweg zijn we dergelijke bruteske inbreuken op onze privacy acceptabel en misschien zelfs wel normaal gaan vinden. Fouilleren, scanners en vreemde handen door onze eigendommen horen inmiddels bij reizen en festivals als vliegtuigen en bier uit plastic bekers. Ik kan er echter maar niet aan wennen. Maatregelen die ons ooit verkocht werden onder het mom van veiligheid, maar die in werkelijkheid louter commercieel van aard zijn. Wie zijn eten en drinken van thuis in een kliko heeft zien verdwijnen consumeert meer dure etenswaren op vliegveld of festivalterrein. Wie een loper heeft van een groot aantal woningen hoeft geen tijd te verspillen met afspraken maken om langs te komen (tijd is geld).
Als (toekomstig) academici is het onze taak kritisch te zijn -en te blijven- en vragen te stellen. Ook als die vragen misschien ongemakkelijk zijn. Plaats vraagtekens! Ook ‘s zomers. Ook op vakantie. Ook tijdens het festivallen. En juist als mensen zeggen dat het beter is geen vragen te stellen.  Ik wens u allen een goede, kritische zomer en tot september!

Campuscolumnist
on 09/07/2013

Stel maar liever geen vragen als je in de rij staat op Schiphol of bij de entree van een festival, krijgt Frank Gerritse regelmatig te horen. Waarom niet, vraagt hij zich af. Academici moeten toch altijd kritisch zijn. Ook in de zomer.

“Het is beter voor je als je niet zoveel vragen stelt!” Even meende ik in een slechte film over een totalitair regime beland te zijn, maar ik hoorde het echt. Gewoon in Nederland, gewoon op Schiphol. Ik had het lef gehad iets te vragen aan de geüniformeerde kenau die de inhoud van mijn rugzak in een plastic bak stond te gooien. Toen ze klaar was, mocht ik alles weer inpakken. Maar wel een beetje snel, want ik hield alles op. Achter mij in de rij reageerden diverse vakantiegangers geïrriteerd. Irritatie die gek genoeg niet ging over de vrouw, maar over mij.

Toen ik na mijn korte vakantie terugkeerde in mijn kleine studio vlakbij het ziekenhuis wachtte de volgende inbreuk op mijn privacy. Mijn bed stond anderhalve meter van de muur en mijn dekbed lag op de grond. Dit was absoluut niet zoals ik het hier had achtergelaten. Was er ingebroken? Ik begon in lichte paniek kasten open te trekken en mijn spullen te doorzoeken. Ontbrak er iets? Waren er ‘sporen van braak’?

Bij navraag bij collega studenten was er echter doordeweeks een monteur alle studio’s langs geweest voor de modem. Dat ding staat inderdaad onder het bed. Met Schiphol vers in het geheugen besloot ik ditmaal maar geen verdere vragen te stellen. Dit zal wel vallen onder de contractuele ‘noodgevallen’ waarin de beheerders zich toegang tot de woonruimte mogen verschaffen...

Ergens onderweg zijn we dergelijke bruteske inbreuken op onze privacy acceptabel en misschien zelfs wel normaal gaan vinden. Fouilleren, scanners en vreemde handen door onze eigendommen horen inmiddels bij reizen en festivals als vliegtuigen en bier uit plastic bekers. Ik kan er echter maar niet aan wennen. Maatregelen die ons ooit verkocht werden onder het mom van veiligheid, maar die in werkelijkheid louter commercieel van aard zijn. Wie zijn eten en drinken van thuis in een kliko heeft zien verdwijnen consumeert meer dure etenswaren op vliegveld of festivalterrein. Wie een loper heeft van een groot aantal woningen hoeft geen tijd te verspillen met afspraken maken om langs te komen (tijd is geld).

Als (toekomstig) academici is het onze taak kritisch te zijn -en te blijven- en vragen te stellen. Ook als die vragen misschien ongemakkelijk zijn. Plaats vraagtekens! Ook ‘s zomers. Ook op vakantie. Ook tijdens het festivallen. En juist als mensen zeggen dat het beter is geen vragen te stellen.  Ik wens u allen een goede, kritische zomer en tot september!

Tags: campuscolumnist

Advertentie