Haar probleem

Een studentenhuis met veel vrouwen heeft een bijzonder probleem: haar. Damia Carli probeert uit te vinden hoe je daar het best mee om moet gaan.
De stofzuiger gaat ervan kapot. De wasmachine weet niet wat hij ermee aan moet. De badkamer loopt ervan onder water. Eetlust vermindert direct. Zelfs de vaatwasser heeft eronder te lijden: Haren. De rode, blonde, donkere, gekrulde, steile, lange lokken in een vrouwelijk studentenhuis. Je zou het zo op het eerste gezicht niet zeggen, maar mensen verharen flink. Honderd per dag verlies je, zo zegt men. En als je meer mensen bij elkaar zet, verliezen zij samen natuurlijk meer haar. Als dit lange haren zijn, kan dit problemen opleveren. Dit is bij mij thuis dus het geval. Dat je struikelt over krultangen en föhns, dat is tot daar aan toe. Maar dat apparaten en ruwe oppervlakken verstrikt raken in een web van menselijk materiaal begint vervelend te worden. Vier stofzuigers verder zijn we inmiddels overgestapt naar the good old fashioned bezem. Feit is helaas dat je ook hiermee niet ontkomt aan het deel waarbij plukken haar manueel verwijderd moeten worden. Misschien dat het niet even weerzinwekkend is als de verdronken rat in het doucheputje, maar toch dubieus. Wel een stuk goedkoper trouwens.
Een tweede fenomeen heeft al voor ontelbare schrikincidenten geleid. Wasmachines hebben namelijk de neiging alle losse haren die je onbewust met je was mee wast, samen te doen klitten tot een vormeloze klos. Dit met als gevolg een enorme harige spin in je frisse was. Maar misschien is de bekendste wel: het gebalsemde doch ontbindende lijkje dat de afvoer blokkeert. Elkaar beschuldigen van ruien heeft in dit geval helaas weinig zin, een specifieke haarkleur is vaak nauwelijks nog te achterhalen in deze collectieve haarbal.                                                  
Maar nu, de oplossing? Statische stofdoeken aan bezems tapen, beddengoed met een kledingroller te lijf gegaan vóórdat je deze in de wasmand gooit, de badkamer schoonmaken met een vork. Dat is allemaal werd wel erg vervelend. Er zit maar één ding op: het probleem niet langer als een probleem zien. Het zien als een logisch gevolg van een natuurlijk proces. Dat is het. Dat wij dat als storend zien ligt waarschijnlijk aan ons. Vechten tegen de bierkaai? Accepteren! Laatste update: twee bier p.p.p.w minder en daarvoor een huishoudster nemen? Geen haar op m’n hoofd die daar aan denkt.