Het eindejaarssyndroom

Van Lukas Brand stond deze week een column gepland. Helaas, hij laat weten met een eindejaarssyndroom te kampen.

Hallo Ries,

Tot mijn grote ongenoegen moet ik zeggen dat het me niet gelukt is een column te schrijven voor deze maand. Dat komt door studiedrukte en inspiratieloosheid; misschien symptomen van het eindejaarssyndroom.

Ik had me voorgenomen de laatste periode ongestoord door te stomen, mijn succesvolle resultaten door te zetten en met een klapper te eindigen. Maar na drie weken ongebreideld enthousiasme  bezweek ik toch weer opnieuw aan de lonkende zomer. Niet gek eigenlijk; ik probeer al sinds jaar en dag mijn naïeve dromen haalbaarder te maken. Vroeger wilde ik spion worden, maar filosofen zijn ook geheimzinnig.

Volgens mij wilde het klimaat me nog een duwtje in de rug geven met die regenbuien van afgelopen weekend. Dat is nu weer te laat en de komende week voorspelt opnieuw veel goeds. Misschien kan ik er mijn voordeel mee doen: terwijl iedereen aan het genieten is van het mooie weer is de bieb lekker leeg. De onevenredig hoge hoeveelheid feestelijke aangelegenheden in mei en juni maakt dat echter wel een pittige opgave.

Of het echt alleen maar neerkomt op zelfdiscipline betwijfel ik ten zeerste. Een soort van fear-of-missing-out-prisoners-dilemma doet veel met de student. Gelukkig is er één simpele manier om die demotivatieterreur te overwinnen: gewoon lekker genieten. Heb je in ieder geval iets bereikt.

Is het oké als ik eind juni gewoon weer een nieuwe column stuur?

Groetjes,
Lukas

Advertentie