De Boze Droom van emeritus-hoogleraar Y.S. Brenner

Een magere man met haar tot op zijn schouders vertelde dat hijwilde bewijzen dat elk elementair deeltje in het heelal anderedeeltjes aantrekt. Het cv van de man zag er zeker niet slecht uit:Trinity College, Cambridge, een aantal belangrijke boeken. Decommissie was echter niet onder de indruk. Een van de leden wildeweten wat het praktische nut van de onderzoekingen was. Een anderhoe de kandidaat subsidie dacht te krijgen.

De tweede sollicitant was helemaal een fiasco. De man met eenwarrige haardos sprak over relativiteit en wetten die het heelalregeren. Hij had volgens de commissie slechts éénkwaliteit. Hij had ooit bij het Zwitserse bureau voor patentengewerkt. Daar moest hij toch enige kennis van de zakenwereld hebbenopgedaan.

De derde kandidaat was de voormalig directeur van de RussischeAcademie van Agrarische Wetenschappen. Hij was kortgeknipt en forsvan postuur. Dit was de juiste man voor de post van collegelid, zobesloot men. Brenner werd gek. Hoe kon de commissie Lysenkoverkiezen boven Newton en Einstein? Lysenko dankte zijn faamslechts aan zijn banden met het Stalin-regime. Maar op goede voetstaan met een regering werd door de commissie alleen maar alspositief beoordeeld. Daarom gooide Brenner het over een andereboeg. Lysenko kon enkel bogen op enkele pseudo-wetenschappelijkestellingen en had daarmee de Russische landbouw in het verderfgestort. Tal van Russische wetenschappers die de ideeën vanLysenko trachtten te weerleggen waren naar Siberië gestuurd."Maar", zo besluit Brenner, "zoals wel vaker gebeurt in een droom,er luisterde niemand."

XB