'Ik kom hier wel om mijn master te halen'
Tussen de 3300 UITlopers die vorige week Utrecht onveilig maakten, zat ook een handjevol masterstudenten. Hoe is het om als ‘master’ mee te lopen tussen al die eerstejaars?
In het Wilhelminapark zit een UIT-groepje in het zonnetje te luisteren naar een debat tussen de studentenverenigingen. Het debat is leuk, maar het is onwaarschijnlijk dat iemand uit dit groepje lid gaat worden, zo vertelt Lieke, die naar Utrecht is gekomen om haar onderwijsbevoegdheid te halen: “Tegen de tijd dat je door de ontgroening heen bent, ben je al bijna afgestudeerd.”
Lieke is één van de uitlopers uit het dit speciale groepje dat helemaal uit masterstudenten en ouderejaars bestaat die dit jaar nieuw in het Utrechts hoger onderwijs zijn. De vijf groepsgenoten van Lieke denken hetzelfde over de verenigingen. Ruben, die in februari met de opleiding New Media & Digital Culture begint: “Ik kom hier wel om mijn master te halen, dus een vereniging moet vrijblijvend zijn. Misschien dat ik wel lid word van een studievereniging, want daar heb je minder verplichtingen.’
Alfamannetje
Er zijn zeker verschillen tussen aankomende masterstudenten en eerstejaars, vertelt Marloes, aankomend student Orthopedagogiek: “Wij wonen al op onszelf. Je bent dus zelfstandiger en je hebt meer ervaring met het studentenleven. Het is niet alsof we voor het eerst zonder pappie en mammie op vakantie zijn. Wat je daardoor bijvoorbeeld merkt, is dat je makkelijker met elkaar omgaat. We weten allemaal welke feesten we leuk vinden en met wie het klikt. Iedereen weet wie hij ís. Als 18-jarige ben je daar juist nog erg naar op zoek. Het is nu niet meer zo dat we tegen elkaar opboksen om het alfamannetje of –vrouwtje van de groep te worden.”
Leeftijdsgenoten
Toch is het niet vervelend om tussen al die eerstejaars rond te lopen zegt Marlou, die Onderwijskundig Ontwerp & Advisering gaat studeren: “De sfeer is heel goed en ik heb niet het idee dat je er als master buiten staat. Het is ook niet zo dat ik alleen met masters contact probeer te leggen.” Ruben is wel een beetje teleurgesteld in het kleine aantal masterstudenten dat hij tegenkomt: “Ik had wel verwacht dat er meer masters mee zouden doen. Het is ook voor masterstudenten een goede manier om de stad te leren kennen. Ik hoopte daarom alvast wat studiegenoten te ontmoeten. Dat is nog niet gelukt.” Maar, zo voegt hij lachend toe: “Dit groepje maakt heel veel goed.”
Masterstudenten worden door de organisatie van de UIT in aparte groepjes ingedeeld zodat ze toch zoveel mogelijk met leeftijdsgenoten op kunnen trekken. “Ik vind het heel fijn dat ze dat doen”, zegt Marloes. “Anders had ik niet meegedaan aan de UIT.”
Niet te oud
De mentoren Petra en Carlijn zijn tevreden met hun bijzondere groepje. Petra: “We zijn zelf ook al wat ouder en verder in de studie. Dus toen de organisatie ons belde met de vraag of we masterstudenten wilden begeleiden, hebben we ja gezegd.”
Dat de mentorkindjes even oud of zelfs ouder dan de mentoren zijn, vormt geen probleem volgens Carlijn: “Er is toch al geen hiërarchie in dit groepje, dus het maakt niet uit dat sommigen wat ouder zijn.” Petra: “We hebben ook nog niet meegemaakt dat ze een onderdeel van het programma niet wilden doen, omdat ze zich er te oud voor voelen.”