Commercieel prikken

Ik moet iets terugnemen. Eerder schreef ik dat de verslagen van de U-raad niet interessant waren, maar het bericht op de DUB-site ‘Commercieel prikken blijft toegestaan’ weerlegt dat. Vooral uiteraard omdat het fraai mijn betoog over die raad illustreert. Neem de volgende passage in het artikel: “Gevraagd naar zijn reactie slaakte Amman eerst een diepe zucht […]” Het overdreven geacteerd slaken van een diepe zucht is een voorbeeld van expliciete non-verbale communicatie waarmee een gedachte geuit wordt. Die gedachte luidt: ‘wat een onzin. Moet ik mijn hier mijn kostbare tijd aan verdoen? Ik heb belangrijkere zaken aan mijn hoofd.’ De zucht getuigt van een gebrek aan… Heeft een van de oudere leden van de raad, de strijdende vergadertijger Ruud van den Bos bijvoorbeeld, niet geroepen: ‘Hé effe dimme, vader. Een beetje respect graag.’? Het staat niet in het verslag, dus het zal wel niet. Dan Ammans antwoord dat regeltjes over het ophangen van commerciële posters moeilijk gecontroleerd kunnen worden. Aan deze pragmatische houding van bestuurlijk Nederland ten opzichte van regels en de wet gaat ons mooie tolerante land te gronde. Te hard rijden binnen de bebouwde kom? Achteruitkijkspiegels op vrachtwagen? Valt niet te controleren! Stiltecoupés in treinen? Wie zitten er de hele reis te kleppen? Precies, de generatie van Amman c.s. , want die past regels toe zoals het hen belieft. Weet u wat niet te controleren valt? Hoe tentamens worden nagekeken, hoe sommige wetenschappelijke artikelen worden geaccepteerd en andere geweigerd, hoe NWO aanvragen worden beoordeeld, hoe bestuursbesluiten en benoemingen tot stand komen. Houd me vast: ik kom los. Bovendien: als je een ansichtkaartje op je deur plakt om je werkplek wat authenticiteit te geven ligt die de volgende dag verscheurd in de prullenbak. Als alle deuren van alle kamers in de universiteit gecontroleerd kunnen worden, zou het dan echt te veel gevraagd zijn om de locale aanplakbordbeheerders van deze universiteit op te dragen hun werk te doen? Het belangrijkste is echter dat Marijn de Vries en Jan-Willem Brouwers een principiële kwestie aansnijden: mogen de aanplakborden worden gebruikt voor commerciële doeleinden of niet? In een tijd waarin het Academiegebouw op zaterdag en zondag niet gebruikt kan worden voor een wetenschappelijk congres, omdat de uitbaters het nodig hebben voor een hondententoonstelling verbaast niets ons meer. Voor we de muren van de academie vrijgeven als billboard voor het bedrijfsleven, toch nog even dit. Er zit een misleidende kant aan: een argeloze voorbijganger kan licht op het idee komen dat de universiteit dit product aanbeveelt. Neem de onschuldige eerstejaarsstudent medicijnen die meent dat de poster voor een bepaalde microscoop op het aanplakbord bij de studiezaal microscopie betekent dat de faculteit dat merk aanbeveelt. Maar er liggen hier ook kansen, conform de vrije jongens geest die door de universiteit waart. Daarom zal het CvB na deze inwerkperiode van liberaal beleid natuurlijk binnenkort een vergoeding vragen voor het aanplakken van posters. Zult u eens zien hoe snel en goed dat gecontroleerd kan worden! Tijd voor een hele diepe zucht