Waarom DUB onmisbaar is voor een gezonde universiteit
In mijn ideale wereld is de universiteit een gemeenschap waarin studenten en wetenschappers, hierbij ondersteund door administratieve medewerkers en bestuurders, samen leren, onderzoeken, en een kritische stem in de samenleving vormen. In mijn ideale wereld is de universiteit dus geen organisatie die zich zorgen maakt over Shangai rankings en de ‘branding’ van de universiteit, bijvoorbeeld. De huidige universiteit zit in een tweestrijd tussen enerzijds het neoliberale model dat de universiteit vooral als een bedrijf ziet, en de macht bij de bedrijfsvoering legt eerder dan bij medewerkers, laat staan studenten, en anderzijds dat klassieke ideaal van een gemeenschap waar mensen tijd hebben voor elkaar, en voor de samenleving, en zich bij alles afvragen of zaken intrinsiek dan wel enkel instrumenteel belangrijk zijn (en daar vervolgens naar handelen).
WOinActie
WOinActie is een actiegroep die probeert de overheid te bewegen om het bedrijfsmodel terug te draaien naar het ideaal van de publieke universiteit. De directe hoofdeis van WOinActie gaat over adequate financiering, maar daaronder ligt een veel fundamentelere discussie over welk model van de universiteit de overheid ons oplegt, en van wie de universiteit uiteindelijk is. Van de overheid? Van het CvB en de Raad van Toezicht, dat mysterieuze orgaan waar de meeste studenten en medewerkers geen weet van hebben, en waarvan de meeste leden uit het bedrijfsleven komen? Of is de universiteit in essentie een organisatie van de medewerkers en studenten, die een publieke opdracht hebben naar elkaar en naar de samenleving toe?
Fundamentele debatten
In deze woelige politieke strijd om een andere universiteit, speelt een onafhankelijke universiteitskrant zoals DUB een cruciale rol. Ten eerste omdat DUB fundamentele debatten over de universiteit aanmoedigt en daarover visies publiceert. Ten tweede omdat DUB actiegroepen zoals WOinActie in staat stelt uit te leggen waarom we rode vierkantjes dragen en actie voeren en waarom dit zin heeft, en op die manier ook collega’s en medestudenten kan mobiliseren. Ten derde omdat DUB andere collega’s in staat stelt het oneens te zijn met de eisen van WOinActie, wat zeer belangrijk is voor een open discussie. En ten slotte omdat DUB verslag doet van de acties en debatten die WOinActie organiseert, waardoor alle leden van de universitaire gemeenschap op de hoogte kunnen blijven van wat er allemaal speelt.
Dus, wat mij betreft is een onafhankelijke universitaire krant onmisbaar voor een gezonde universiteit, en speelt het een belangrijke rol om debatten die gevoerd moeten worden ook te kunnen voeren.
Geen papier meer
Het enige wat ik misschien een beetje jammer vind is dat DUB alleen een online krant is. Ik begrijp het ook volkomen - het is tenslotte 2019 en zoveel is gedigitaliseerd. Maar als ik aan mijn studietijd in Leuven denk, dan staat me zo voor ogen dat we tweemaal per week een krantje uit de krantenbakken namen - een keer De Campuskrant waarin de universiteit over allerlei zaken berichten, en een keer de Veto, waarin studenten, vaak veel politieker en maatschappelijk geëngageerd, zaken bespraken en standpunten innamen. Omdat die krantjes bij de ingang van de mensa en de aula’s lagen, kon je er niet om heen ze te zien; en dus wist eigenlijk iedereen wat er in die kranten stond - zeker in de Veto want vaak stond er wel iets in die krant waarover iedereen ging praten en discussiëren.
Ik begrijp dat het zowel financieel als wellicht ook vanuit milieu-impact-oogpunt beter is alleen een online krant te hebben. En wellicht biedt dit ook andere voordelen zoals de mogelijkheid op heel korte termijn een stuk te publiceren. Maar het zou mooi zijn een universitaire krant te hebben die iedereen leest, omdat dat de gemeenschap versterkt. Het is belangrijk dat het CvB toestemming heeft gegeven om alle nieuwe studenten en medewerkers automatisch te laten abonneren op de DUB-nieuwsbrief, waarbij uitschrijven heel eenvoudig kan. Dat komt de universitaire gemeenschap zeker ten goede.