Het studentenleven. Ongetwijfeld zal dit de mooiste tijd van het
leven zijn. Naast het rondhangen in collegebanken je helemaal in de
rondte zuipen, late avonden maken, 's-morgens weer een vent zijn en in
die collegebank terugkruipen. En vooral: een hoop geren en gevlieg in
verband met deadlines. Geef mijn portie maar aan fikkie. Of beter: mijn
eigen studentenleven.
Collega-studenten zie ik regelmatig richting stad vertrekken voor een
pilsje, vieren regelmatig feestjes met de studentenverenigingen. Oh, en
's-morgens zit iedereen weer fris en (ahum) fruitig in de
collegebanken. Ik heb me er nooit echt tot aangetrokken gevoeld. Vreemd
eigenlijk, want ik ben student.
Vroeger ging ik zelden of nooit naar feestjes. Minus de
schoolfeesten. Ja, daar standaard in de kantine van school. Werd niet
veel uitgenodigd, en als ik uitgenodigd werd had ik weinig zin. Anno nu:
het schooljaar heeft weer aardig wat schoolfeesten (gut, klinkt
eigenlijk kinderachtig!) gehad - mede dankzij RAAK - en ben nog geen
enkele keer langs geweest. Ik zag mezelf ook niet van Tilburg naar thuis
met de trein gaan, eigenlijk.
Ik hou van feestjes. Eerlijk waar. Maar wel van feestjes waarbij je
het leeuwendeel van de mensen kent. Zodat je weet wat je aan mensen hebt
als er wat gebeurd. Dat deel van de kwestie is nu dus duidelijk. Maar
dan het studentenleven. Eerlijk, het studentenleven heeft enorm mooie
kanten. Vooral het leren kennen van nieuwe mensen zie ik als een
absoluut winstpunt. De rest - deadlines, zuipen en met een kater in de
collegebank zitten - trekt me niet. Ik hou mijn "eigen" studentenleven
er maar op na: Mensen leren kennen, m'n eigen ding doen en - oke - af en
toe een drankje.
Deze blog is tevens verschenen op het blog van dit scribent.