Je hebt ze in allerlei soorten en maten: brillen. De zonnebril, de duikbril, de leesbril, de spacebril, de roze (!) bril en...de UU bril. Elke bril heeft zijn eigen ontstaansredenen en functie, ook de laatst genoemde.
Door ruim een half jaar als Urader elke dag in aanraking te komen met de UU in haar volle breedte, ben ik op organische wijze een bepaalde bril gaan dragen. Sindsdien is mijn visuele perceptie veranderd. Als ik door Utrecht fiets en in De Uithof loop zie ik scherper, bewuster en meer, meer UU. Laatst liep ik rond middernacht de Mick O’Connell’s uit en zag ik op het tegenoverstaand pand een wit bordje met een zonnebloem hangen. Kennelijk een gebouw met een UU historie. Tegen de kerk op Janskerkhof zit eveneens een klein gebouw met een UU bordje. Ruim vier jaar lang fiets ik dagelijks door deze straten en nu zie het ik het opeens.
Verandering in visuele waarneming komt door verandering in aandacht. Lopend door De Uithof let ik op van alles: posters, kunstwerken, mate van troep, bewegwijzering, aantal lagen toiletpapier, enorme hoeveelheid fietsen e.g.z.m.d. Telkens ben ik benieuwd wat iets is, hoe het er gekomen is en of ik vanuit m’n functie een steentje bij kan dragen.
De UU bril is een beleving op zich. Het is het leven van een Urader. Mede door het mere exposure effect zweef ik bijna op een gele wolk. Maar ik sta stevig op de grond om het optimale uit de medezeggenschap te halen.