In memoriam: L. Ginjaar

Op 18 september is geheel onverwachts op 75-jarige leeftijd dr. Leendert Ginjaar thuis in zijn woonplaats Haamstede overleden. Ginjaar was van 1 september 1982 tot 1 januari 1986 voorzitter van het college van bestuur (CvB) onder bijzonder moeilijke omstandigheden. Het vorig CvB had zijn zetels ter beschikking gesteld als gevolg van voortdurende, voor de universiteit zeer schadelijke botsingen met de universiteitsraad. Anders dan verwacht nam de minister een harde, maar eenzijdige beslissing door alleen dit college te vervangen. Hierdoor moest het college-Ginjaar starten onder onveranderde bestuurlijke verhoudingen met de U-raad. De minister was er in geslaagd om naast de drie leden, die op voordracht van decanen of de U-raad werden benoemd, twee bekwame, zeer ervaren bestuurders van buiten de universiteit te vinden: Leendert Ginjaar en Hans Rosenberg. Een probleem — dat professioneel uit het zicht werd gehouden — was dat beiden niets gemeen hadden, behalve hun bestuurlijke professionaliteit. Zij waren in elk ander opzicht elkaars tegenpolen. Dit heeft bijgedragen tot het vertrek van Ginjaar al na bijna drie en een half jaar. In die tijd is er echter bijzonder veel gebeurd. Echt lastig was het door de grove externe ingrepen op de universiteit. Op de dag dat het CvB-Ginjaar naar buiten trad met een kennismakingsbijeenkomst in het Academiegebouw, kwam de brief binnen van de minister over de landelijke taakverdeling en concentratie (TVC). Ginjaar kon gelijk aan de slag om vanuit de zwakke Utrechtse positie de schade zoveel mogelijk te beperken. We verloren Tandheelkunde, maar Geneeskunde werd behouden, dankzij de invloed van Ginjaar. Onder zijn leiding verliepen de talloze reorganisaties, die een gevolg waren van TVC, voortvarend en toch selectief, waardoor de universiteit versterkt uit de bezuinigingsaanslag te voorschijn kwam.Samenvattend zijn de verdiensten van Ginjaar dat hij het bestuur van de universiteit op professionele leest schoeide, onder andere door de besluitvormingsprocedures naar departementaal voorbeeld in te richten. Zo kenden we binnen het Bureau in die tijd witte, grijze, groene, roze, en gele formulieren al naar gelang de inhoud en de te volgen procedure van de stukken. Hij wist het CvB weer gezag te geven, door zijn bestuurlijke kwaliteiten, maar ook door afstand te scheppen, hetgeen zijn grote betrokkenheid niet maskeerde. Ginjaar was een workaholic. Alleen Rosenberg kon hem daarin bijbenen. Vele anekdotes deden daarover de ronde. Zo beklaagde Ginjaar zich er in de wekelijkse collegevergadering over dat de volgende vergadering moest vervallen wegens Hemelvaartsdag, waarna rector en theoloog De Jong opstond, zijn jasje dicht knoopte, en namens het Christendom zijn verontschuldigingen aanbood voor dit ongemak. Ginjaar heeft in zijn relatief korte, bestuurlijke periode onevenredig veel voor deze universiteit betekend. Hij heeft de Universiteit Utrecht uit een diep bestuurlijk dal gehaald.W. Kardux, college van bestuur

Nieuws
Uitgave: Uitgave 5
Jaargang: Jaargang 35
on 25/09/2003

Op 18 september is geheel onverwachts op 75-jarige leeftijd dr. Leendert Ginjaar thuis in zijn woonplaats Haamstede overleden. Ginjaar was van 1 september 1982 tot 1 januari 1986 voorzitter van het college van bestuur (CvB) onder bijzonder moeilijke omstandigheden. Het vorig CvB had zijn zetels ter beschikking gesteld als gevolg van voortdurende, voor de universiteit zeer schadelijke botsingen met de universiteitsraad. Anders dan verwacht nam de minister een harde, maar eenzijdige beslissing door alleen dit college te vervangen. Hierdoor moest het college-Ginjaar starten onder onveranderde bestuurlijke verhoudingen met de U-raad. De minister was er in geslaagd om naast de drie leden, die op voordracht van decanen of de U-raad werden benoemd, twee bekwame, zeer ervaren bestuurders van buiten de universiteit te vinden: Leendert Ginjaar en Hans Rosenberg. Een probleem — dat professioneel uit het zicht werd gehouden — was dat beiden niets gemeen hadden, behalve hun bestuurlijke professionaliteit. Zij waren in elk ander opzicht elkaars tegenpolen. Dit heeft bijgedragen tot het vertrek van Ginjaar al na bijna drie en een half jaar.
In die tijd is er echter bijzonder veel gebeurd. Echt lastig was het door de grove externe ingrepen op de universiteit. Op de dag dat het CvB-Ginjaar naar buiten trad met een kennismakingsbijeenkomst in het Academiegebouw, kwam de brief binnen van de minister over de landelijke taakverdeling en concentratie (TVC). Ginjaar kon gelijk aan de slag om vanuit de zwakke Utrechtse positie de schade zoveel mogelijk te beperken. We verloren Tandheelkunde, maar Geneeskunde werd behouden, dankzij de invloed van Ginjaar. Onder zijn leiding verliepen de talloze reorganisaties, die een gevolg waren van TVC, voortvarend en toch selectief, waardoor de universiteit versterkt uit de bezuinigingsaanslag te voorschijn kwam.
Samenvattend zijn de verdiensten van Ginjaar dat hij het bestuur van de universiteit op professionele leest schoeide, onder andere door de besluitvormingsprocedures naar departementaal voorbeeld in te richten. Zo kenden we binnen het Bureau in die tijd witte, grijze, groene, roze, en gele formulieren al naar gelang de inhoud en de te volgen procedure van de stukken. Hij wist het CvB weer gezag te geven, door zijn bestuurlijke kwaliteiten, maar ook door afstand te scheppen, hetgeen zijn grote betrokkenheid niet maskeerde. Ginjaar was een workaholic. Alleen Rosenberg kon hem daarin bijbenen. Vele anekdotes deden daarover de ronde. Zo beklaagde Ginjaar zich er in de wekelijkse collegevergadering over dat de volgende vergadering moest vervallen wegens Hemelvaartsdag, waarna rector en theoloog De Jong opstond, zijn jasje dicht knoopte, en namens het Christendom zijn verontschuldigingen aanbood voor dit ongemak. Ginjaar heeft in zijn relatief korte, bestuurlijke periode onevenredig veel voor deze universiteit betekend. Hij heeft de Universiteit Utrecht uit een diep bestuurlijk dal gehaald.
W. Kardux, college van bestuur