Protest tegen Camelot voor ‘uitbuiting’ Limapadbewoners

Een van de kamers in Campus 030 aan het Limapad. Foto: DUB

Om het nijpende woningtekort in Utrecht terug te dringen, werden de vierhonderd studio’s aan het Limapad vorig jaar in recordtempo gebouwd en in gebruik genomen. De grond, vlak naast het terrein van Diergeneeskunde, is door de Universiteit Utrecht in erfpacht uitgegeven aan eigenaar en verhuurder Camelot. In de twee flats van Campus 030 wonen studenten en medewerkers van de UU, van wie de meerderheid uit het buitenland komt.

De woonervaring is echter niet helemaal wat ze verwacht hadden. Samen met Rood schreven 84 huurders een brief aan Camelot waarin ze hun klachten op tafel leggen en verbetering eisen. De studenten klagen onder andere over de te hoge huur, ‘onredelijke’ schoonmaakkosten, documenten die niet in het Engels beschikbaar zijn, hoge servicekosten, gebrek aan transparantie en gebreken in het pand.

Voormalig U-raadslid Floris Boudens is één van de actievoerders van Rood. Boudens: “Huurders betalen meer dan 700 euro per maand. En de studio’s zijn ook nog eens kleiner dan waar Camelot mee te koop liep: geen 18 vierkante meter, maar 16 vierkante meter. Om nog maar te zwijgen over belachelijke prijzen. Zo moeten bewoners 7 euro per was- en droogbeurt afrekenen. Daarnaast laat de communicatie te wensen over. Het is ronduit schandalig.”

Slechte communicatie
Bij de aanbestedingsprocedure van het wooncomplex heeft de UU geëist dat alle communicatie voor bewoners ook in het Engels beschikbaar zou zijn. Dit met het oog op de internationals die er zouden komen te wonen. Een aantal documenten blijkt nu echter niet in het Engels verkrijgbaar te zijn.

“Camelot maakt duidelijk misbruik van het feit dat internationale studenten wanhopig woonruimte zoeken als ze naar Utrecht komen. Doordat we niet alle documenten kunnen lezen, weten we niet waar we recht op hebben en waar we met onze klachten naartoe moeten. We kennen ook alle Nederlandse regels niet. En dan te bedenken dat de universiteit deze woningen promoot op haar website”, zegt een internationale masterstudent, woonachtig aan het Limapad. Ze wil liever anoniem blijven.

Daarnaast had ze, net zoals een aantal andere bewoners, problemen met de verwarming in haar kamer. “Het was ook nog eens een erg koude week in december. Het was lastig iemand te bereiken om mijn verwarming te repareren, dus heb ik voorgesteld een straalkacheltje te kopen die Camelot later zou kunnen vergoeden. Dat was geen optie, vond Camelot, en ze bleven maar zeggen dat iemand de volgende dag zou komen om mijn verwarming te repareren. Uiteindelijk heeft dat negen dagen geduurd. Het voelde alsof ik tegen een muur praatte die me behandelde als een dom kind.”

De wasruimte van Campus 030 aan het Limapad. Foto: DUB

Maartje, een andere bewoner van Campus 030, klaagt ook over de communicatie van Camelot. “Het voelt alsof het bedrijf ons op elke mogelijke manier geld wil onttrekken. Ik voel me opgelicht omdat ik telkens voor vervelende verassingen kwam te staan waar Camelot over had kunnen informeren, maar dat niet gedaan heeft. Zo was mijn woning duurder dan ik had verwacht, liep ik vervolgens tegen die waskosten aan, en moest ik 90 euro betalen toen ik een keer mijn deur dichtsloeg en mijn sleutels nog binnen lagen. Ik raad het iedereen af om hier te komen wonen. Het voelt ook nog eens onveilig: het is erg lawaaierig en mensen hier hebben vaak geen respect voor elkaar en maken de gezamenlijke ruimten stuk. Camelot houdt daar geen toezicht op.” DUB schreef eerder over de coronafeestjes die regelmatig plaatsvonden in de flats.

Wel legaal
De actievoerders van Rood verzonden hun brief op 10 december, en eisten vóór het nieuwe jaar antwoord. Op 30 december reageerde Camelot op de brief van Rood. Alleen in het Nederlands, vanwege een gebrek aan tijd om de tekst ook nog te laten vertalen. Ondanks de klachtenregen, lijkt het erop dat alles wat Camelot doet wettelijk gezien wel mag, zegt Boudens. “Maar dat het legaal is, wil niet zeggen dat het ook goed is. De vraag naar woningen is torenhoog in Utrecht. De hele markt zit op slot, studenten hebben geen andere keuze dan bij een huisjesmelker te huren.”

Bob de Vilder, oprichter en woordvoerder van Camelot, vindt het onredelijk om hen daarvan de schuld te geven. “We hebben net vierhonderd woningen gebouwd. Dat is een druppel op de gloeiende plaat, maar we dragen ons steentje bij.”

De hoge huur waar studenten over klagen, had volgens De Vilder zelfs nóg hoger mogen zijn volgens het woningwaarderingstelsel (WWS). “De kale huur had ruim 720 euro mogen zijn. We zijn, in overleg met de universiteit, op 520 euro kale huur gaan zitten, waarvoor bewoners ook nog huurtoeslag kunnen aanvragen. Als studenten dat nog steeds onredelijk vinden, vind ik dat moeilijk te begrijpen. Het zijn compleet gestoffeerde en nieuw gebouwde studio’s. Kun je ergens anders in Utrecht iets goedkopers krijgen?”

Servicekosten
Bovenop die 520 euro kale huur, komt maandelijks nog 135 euro aan servicekosten en 70 euro meubileringskosten. Bewoners klaagden dat het niet duidelijk was hoe die servicekosten waren opgebouwd. Volgens De Vilder is dat gewoon uitgesplitst in de contracten. Het gaat onder andere om water, elektriciteit en onderhoud. De Vilder: “Ik kan me wel voorstellen dat internationale studenten niet bekend zijn met het Nederlandse systeem wat betreft servicekosten, omdat het in andere landen een vaste prijs is. Hier zijn de servicekosten een voorschot, en krijg je geld terug als je minder verbruikt hebt. De servicekosten zijn nu gebaseerd op een inschatting, omdat het complex net nieuw gebouwd is. Maar bij de eindafrekening in juni mogen studenten wat mij betreft komen kijken naar de berekening. De universiteit mag ook alle facturen en de eindafrekening zien. We mogen helemaal geen winst maken op servicekosten.”

En de studio’s die kleiner bleken dan de aangeprezen 18 vierkante meter? “Dat heeft te maken met de gemeenschappelijke ruimten in het pand. Die mag je meerekenen volgens een bepaalde verdeelsleutel”, aldus De Vilder. "De netto vloeroppervlakte is inderdaad minder. Het is wellicht handiger om dat in onze advertenties te gaan vermelden."

Stiekem wassen
In de studio’s aan het Limapad hebben bewoners niet de mogelijkheid zelf een wasmachine te plaatsen. Ze kunnen gebruikmaken van de wasruimte in het pand, waar ze 7 euro betalen voor wassen en drogen. Die prijs vinden bewoners veel te hoog. Camelot stelt dat de prijs ‘marktconform’ en redelijk is. “Studenten hóeven niet bij ons te wassen. Het staat ze vrij om met hun was naar andere wasserettes of hun ouders te gaan”, aldus Bob de Vilder. De dichtstbijzijnde andere wasserette is echter in de binnenstad. “Belachelijk. Dat is hetzelfde als zeggen dat ik zelf mag weten of ik wil eten of niet”, zegt een boze bewoner.

Bewoners van het Limapad hebben daarom regelmatig stiekem hun was gedaan in SSH-flat Johanna, om de hoek. Het woonbestuur van Johanna laat weten dat dat niet de bedoeling is, en de deur van het washok nu weer op slot zit en alleen te openen is door bewoners van de flat.

Qua prijs is het verschil groot: in Johanna betalen bewoners 4 euro per maand servicekosten voor de wasmachines, en 1 euro per was- of droogbeurt. Inclusief wasmiddel, terwijl studenten in het Limapad hun eigen wasmiddel moeten gebruiken. Bovendien is wassen en drogen tijdens de lockdown zelfs gratis in Johanna, omdat je met losse muntjes van 50 cent moet betalen, en het lastig is daar aan te komen wanneer alle winkels dicht zijn en je niet kunt wisselen.

Camelot zegt in de brief een aantal handreikingen te willen doen. Bij het betrekken van een studio moeten huurders 1000 euro borg betalen, plus 100 euro schoonmaakkosten voor wanneer ze de woning weer verlaten. Camelot biedt nu aan dat studenten ook zélf hun studio mogen schoonmaken en dat ze die 100 euro schoonmaakkosten dan terugkrijgen als de studio schoon genoeg wordt opgeleverd. De Vilder: “Dat voorschot van 100 euro is ook wel nodig, als je ziet hoe vies sommige mensen hun woning achterlaten. Dat zijn vooral internationale studenten die ineens met de noorderzon vertrekken.”

Een andere klacht van de studenten was dat ze 90 euro moesten betalen als ze hun sleutels verloren, en dat ze hun sleutels niet mochten dupliceren. De Vilder vertelt dat die keuze vooral is gemaakt om te voorkomen dat studenten hun woning illegaal onderverhuren. “Wanneer je ze twee sleutels geeft, is dat wel een risico. En wat betreft die 90 euro wanneer iemand zijn sleutels verloren is: mensen verliezen hun sleutels meestal niet om 2 uur ’s middags. Dat gebeurt een stuk vaker om 4 uur ’s nachts. En dan moet er wel iemand opgetrommeld worden om dat direct op te lossen.” Camelot overweegt naar aanleiding van de brief van Rood om studenten nu wél een tweede sleutel te geven, die ze dan bijvoorbeeld bij een buurman kunnen leggen voor wanneer ze zichzelf buitengesloten hebben.

Maximaal uitbuiten
Of de actievoerders en bewoners tevreden zijn met de reactie van Camelot? “Nee natuurlijk niet. Ze zeggen eigenlijk dat ze binnen de grenzen van de wet doorgaan met het maximaal uitbuiten van studenten. Het enige positieve is dat we de reactie op tijd ontvangen hebben, en dat alle documenten nu naar het Engels vertaald worden. Ik snap echt niet dat de universiteit met zo’n bedrijf in zee is gegaan”, aldus Boudens.

Annelies Waterlander, woordvoerder van de Universiteit Utrecht, vindt het jammer dat een deel van de huurders een slechte woonervaring heeft in Campus 030. “Maar de ontwikkeling en exploitatie vallen onder verantwoordelijkheid van Camelot. Dat betekent dat Camelot volledig verantwoordelijk is voor haar bedrijfsvoering en dienstverlening naar studenten”, zegt ze.

De Universiteit Utrecht heeft als grondeigenaar de grond in erfpacht uitgegeven aan Camelot. In het aanbestedingsproces heeft de UU wel een aantal criteria gehanteerd bij de selectie van een partij. Onder andere een goede klachtenprocedure, de aanwezigheid van een lokale beheerder als aanspreekpunt en communicatie in het Engels voor anderstaligen waren een voorwaarde. Ook moesten de huren WWS-conform zijn en moesten studenten in aanmerking komen voor huurtoeslag bij zelfstandige wooneenheden. Waterlander: “Maar over tarieven van overige dienstverlening zoals het gebruik van wasmachines hebben we geen eisen gesteld.”

“Vanwege het tekort aan studentenwoningen, had de UU de wens om op zeer korte termijn tijdelijke huisvesting te realiseren in het USP. Natuurlijk willen we het liefst zo goedkoop mogelijke kamers voor onze studenten, maar tegelijkertijd moesten de eisen bij de aanbesteding realistisch zijn”, aldus Waterlander. Als de universiteit meer eisen had gesteld, dan was een dergelijk project - zeker voor een looptijd van 15 jaar - waarschijnlijk niet rendabel voor een verhuurder en kwam het project mogelijk helemaal niet van de grond.

Mocht Camelot zich niet houden aan de afspraken die zijn gemaakt bij de aanbesteding en de erfpachtovereenkomst, dan kan de UU hen daar wel op aanspreken. Het verloop van deze zaak zal de UU dan ook nauwlettend in de gaten houden, aldus Waterlander.

Huisjesmelker van het jaar
Rood laat het hier niet bij zitten. Boudens: “Het zou de universiteit sieren als ze de betaalbaarheid van woningen als een zwaarwegender criterium zouden meenemen bij zo’n aanbesteding.” De huurders voelen zich alsnog niet gehoord door Camelot, dus Rood gaat verder met hen aan tafel om vervolgstappen te bespreken. Ook is de Utrechtse afdeling van Rood van plan Camelot te nomineren als ‘huisjesmelker van het jaar’.

Camelot ligt de laatste tijd vaker onder vuur. In Eindhoven klaagden studenten ook over hoge kosten, slechte communicatie en achterstallig onderhoud. Daarnaast publiceerde het NRC Handelsblad vorige maand een exposé over de ‘harteloze verhuur’ van Camelot.

Camelot laat weten de klachten ter harte te nemen en de communicatie en werkwijze te willen verbeteren. Bewoners mogen hun klachten ook direct naar De Vilder sturen door te mailen naar b.devilder@cameloteurope.com.

Advertentie