Weer drie kantines dicht: wie zijn de mensen die er jarenlang werkten?

De kantinemedewerkers van het Bestuursgebouw. Foto: Jasper Akkermans

In navolging van de drie UU-restaurants die voor de jaarwisseling de deuren sloten, kun je vanaf deze week ook niet meer terecht bij drie andere kantines; die van de betá’s in het Minnaertgebouw, van diergeneeskunde in het Androclusgebouw en van universitaire medewerkers in het Bestuursgebouw. In totaal zal het aantal ‘bemenste kantines’ teruggebracht worden van negentien naar twaalf, werd in oktober bekend. De locaties die sluiten draaien verlies. De aanbesteding van Sodexo loopt in juli 2020 af en het universiteitsbestuur hoopt op deze manier meer partijen te trekken die zich intekenen.

Het is nog niet duidelijk wat er met de ruimtes van de restaurants gaat gebeuren. Alleen in het Bestuursgebouw blijft de ruimte in gebruik voor de catering van bijeenkomsten en vergaderingen. Veel kantinemedewerkers werken al jaren bij de UU en zijn een bekend gezicht voor studenten en medewerkers. Tijd voor een laatste babbel op de locaties die recent gesloten zijn.


Evelien, Remo en Astrid in 'hun' bedrijfsrestaurant in het Minnaertgebouw. Foto: Eva de Koeijer

Minnaert: ‘Mensen stonden met liefde in de rij voor onze pizza’s’
Het bedrijfsrestaurant in het Minnaertgebouw is groot en ziet er nog nieuw uit. Niet gek, als de ruimte twee en een half jaar geleden pas vernieuwd en heropend is. De bestsellers hier waren de verse pasta’s en pizza’s, vertelt Remo (31). “Die vond ik ook het leukst om te maken”, lacht hij. “En het was druk! Mensen gingen met liefde een half uur in de rij staan voor een pizza. Want ja, ik heb hier twee ovens, daarin kun je maar twaalf pizza’s tegelijk maken. Mensen vonden het wachten niet eens erg. Dat zegt ook wel iets, want daar doe je het voor natuurlijk, een beetje eer voor je werk. Dat ga ik wel ontzettend missen.”

Evelien (51) doet de banqueting en ondersteunt waar nodig in het restaurant. Tijdens de verbouwing van het pand was het restaurant gesloten, dus stond Evelien toen in de kiosk ernaast. Die kiosk blijft nu weer geopend. In totaal werkt ze ondertussen zo’n zes en een half jaar in de catering van de UU.

Remo werkt hier een half jaartje. Daarvoor heeft hij nog een jaar of drie op het Educatorium gestaan. Super jammer, vindt hij het, dat de locatie sluit. “Ik had hier wel echt mijn plekje gevonden. En ik had hele leuke mensen om mee samen te werken.”

Voor deze collega’s scheiden de wegen definitief. Evelien gaat voor een ander cateringbedrijf aan het werk buiten de UU, in Amersfoort. “Dat is ook dichter bij huis”, vertelt ze. Remo gaat voorlopig de banqueting lopen in dit gebouw en gaat het team in het bedrijfsrestaurant in de Geotoren (het Vening Meineszgebouw, red.) versterken.

Astrid (58) is de veteraan in het gezelschap. Ze werkt nog maar driekwartjaar in dit restaurant, maar in De Uithof loopt ze al bijna veertig jaar rond als restaurantmedewerker. Voor Sodexo de catering aannam, was ze in dienst van de UU. Ze heeft onder andere in het Van Unnikgebouw, het Langeveldgebouw en het Bestuursgebouw gestaan; kantines die nu gesloten zijn. Astrid lacht: “overal waar ik gewerkt heb, gaat het dicht.” Hierna gaat ze aan de slag in de kantine in het Kruytgebouw. “Ik sta daar in mijn eentje, dus vooral het samenwerken ga ik heel erg missen.”

Wat ze in al die jaren allemaal heeft meegemaakt? “Pff, van alles! Bezettingen, dat was vroeger vaak… De politie reed hier zelfs met paarden door de gangen van het Bestuursgebouw heen.” Waarom de studenten de boel toen bezetten, weet ze niet meer. Astrid heeft een tweelingzus die ook in de catering werkt, bij de faculteit Geowetenschappen. “We wonen samen, met onze vader van 85. Die moet verzorgd worden. Thuis vinden we het leuk om te puzzelen.”

Wat Evelien het meest gaat missen van werken op deze locatie, zijn de “gekke grote evenementen”. “De open dagen, de kerstpakkettenmarkt die hier in de hal gehouden werd. Zulke grote evenementen zijn vaak hier in het gebouw, omdat je veel ruimte hebt. Dat was wel bijzonder.” Ze vindt het gek dat het restaurant moet sluiten. “Er waren hier elke dag 250 tot 300 mensen. En we waren maar open van half 12 tot 2. Dus het liep wel goed, ja.”


Leslie en Will in de kantine van het Androclusgebouw. Foto: Jasper Akkermans

Androclus: ‘Het werd wel steeds stiller in de kantine’
Studenten en medewerkers van de faculteit Diergeneeskunde streden nog voor het behoud van de kantine, maar het mocht niet baten. Ook deze kantine is sinds vrijdag verleden tijd.

De dames achter de kantine die moest sluiten, zijn Leslie (57) en Will (52). Will werkt al 37 jaar voor de UU. Ze heeft vijftien jaar in de ‘Madame Jeanette’ in het Jeanette Donker-Voetgebouw gewerkt en met een aantal tussenpozen in totaal zo’n tien jaar op deze locatie in het Androclusgebouw. Leslie heeft de werkplek twee jaar gedeeld met Will, de twee jaar ervoor werkte ze op andere locaties in het regioteam van Sodexo. Na de sluiting zijn ze beide in het Educatorium te vinden.

Het wordt wel steeds stiller in de kantine, merken ze. “Het loopt echt af. Zeker sinds de klanten weten dat we dicht gaan”, meent Will. “Vorig week heeft een heel groepje mensen al afscheid van ons genomen. Ze hebben ons bedankt, en wij hun. Mensen vinden het heel jammer dat we sluiten. En als ik het eerlijk mag zeggen vind ik het ook niet leuk. Maar ja, wij hebben het niet in de hand”, aldus Will. Leslie vraagt zich af of de kantine niet nog in een andere vorm door had kunnen gaan. “Maar er zit nog een kantine aan de Yalelaan (restaurant ‘Madame Jeanette’, red.)”, reageert Will, “dus het is ergens ook wel logisch dat deze sluit.”

Ze gaan de gezelligheid van het werken in deze kantine het meest missen, vertellen ze. Buiten het werk wordt Will het meest enthousiast van bloemschikken, en Leslie brengt graag tijd door met haar kleinkinderen en heeft de handen vol aan haar honden.


Corrina, Lies en Jacqueline in de kiosk in het Bestuursgebouw. Foto: Jasper Akkermans

Bestuursgebouw: ‘Je kent iedereen, en iedereen kent jou’
Bij elke klant werd vorige week al uitgebreid afscheid genomen. “Dank voor de goede samenwerking”, zeiden de dames dan als ze voor de laatste keer belegde broodjes, soep of kroketten afrekenden. De sluiting van ‘hun’ kiosk valt ze dan ook zwaar. Wat ze het meest gaan missen, zijn de mensen. Elkaar als collega’s, maar ook de klanten. “Je kent iedereen en iedereen kent jou”, zegt Lies (45). Corrina (56) beaamt: “Het zijn vaste klanten die langskomen. Daar maak je praatjes mee.”

De kiosk in het Bestuursgebouw is in 2012 al eens gesloten geweest. “Maar de mensen in het gebouw misten toch een plek om hun lunch te halen. Wij waren blij dat de kiosk twee jaar later weer open mocht”, vertelt Corrina.

Dit keer is de sluiting voorgoed. De ruimte waar de dames nu nog met zijn drietjes werken, zal straks alleen de thuisbasis zijn van Corrina. Zij blijft de ‘banqueting’ doen in het Bestuursgebouw: met een elektrische wagen vrolijk en vriendelijk door het gebouw sjezen om de koffie en lunches naar de vergaderruimtes te brengen.

Corrina werkt er het langst. “In 1981 begon ik als uitzendkracht in het Academiegebouw en het Langeveldgebouw en op 1 oktober 1989 kwam ik in dienst van de UU en verhuisde ik naar het Buys Ballotgebouw. Dat vond ik een minder leuke locatie, maar ja, daar was de vacature. Ik heb er tien jaar gewerkt, en daarna nog eens tien jaar in het Minnaertgebouw. Toen kwam ik hier werken, in het Bestuursgebouw. Eerst nog als assistent, later als leidinggevende.” In het Bestuursgebouw werkt ze ondertussen ook alweer tien jaar.

Als ze van de universiteit naar huis gaat, laat ze de drukte achter zich. Corrina woont midden in de natuur. “We hebben net weer de eerste zes lammetjes van het jaar gehad. Prachtige bonte lammetjes, en we maken ook ons eigen hooi voor de beestjes. Heerlijk is dat.”

Lies werkte zes jaar in het bestuursgebouw. Ze is onderdeel van de flexpool van Sodexo. Waar ze straks te vinden is, is dus nog even afwachten. Waarschijnlijk bij het Educatorium, of een gebouw van USBO, denkt ze; “Waar het druk is, daar ben ik.” In haar vrije tijd buigt Lies zich het liefst over een ‘wasgij’-puzzel: een puzzel waarbij je geen voorbeeld hebt van de uitkomst, alleen maar een afbeelding met context.

Jacqueline (55) werkt al 29 jaar in de catering van de UU. “Ik heb op verschillende locaties gewerkt, zowel in de binnenstad als in De Uithof. Het ene moment stond ik ergens zes weken, dan weer ergens anders zes jaar.” De laatste jaren had ze het erg naar haar zin. “Ik ging altijd met een lach naar werk en met een lach weer naar huis.” Het afscheid valt haar dit keer dan ook zwaarder dan normaal. Jacqueline heeft een passie voor fitness; in het bijzonder kickboksen, crossfit en bootcamps. Tot wel vijf keer per week is ze aan het sporten. “Je moet er toch goed blijven uitzien.”


Advertentie